اسلام (تا پایان عصر خلفای راشدین) وحدت دین و سیاست اعمال میگردید. لیکن از آغاز حکومت بنی امیه به دست فراموشی سپرده شد و مبارزه امامان شیعه اثنی عشری را باید در این محتوا بررسی کرد. در زمان معاصر مساله وحدت دین و سیاست از جانب سید جمال الدین اسد آبادی عنوان شد و در دهه های اخیر، این اندیشه سیاسی از نو احیاء شده است.
تجزی: در لغت از ریشه جزاء بمعنی بخش کردن و پاره پاره نمودن است، در اصطلاح فقه عبارت است از: پیدا کردن نیروی استنباط، و اجتهاد درپاره ای از احکام، نه در همه آنها.
تجسس: خبر پرسیدن، خبر خواستن، و جستجوکردن از بدیهای پنهانی را گویند، تجسس بیشتر در خیر است ولی تجسس در شر - به طور کلی جستجو کردن از امور پنهانی که دانستن آنها ضرورتی ندارد، از نظر شرع مردود است، همچنین در احادیث آمده که جستجو نمودن از عقاید و کارهای پنهانی مردم کاری ناروا میباشد. البته تفتیش و تجسس در کارهای مشکوک و تحرکات موذیانه دشمنان اسلام، از این قاعده مستثنی است.
تخاذل و تواکل: تخاذل القوم یعنی دست از یاری هم برداشتند - ذلت بار و ذلیلانه - "تواکلوه" یعنی او را ترک کردند و به او کمک نکردند و تواکله الکلام یعنی بیان سخن را هر یک به دیگری احاله کرد و از یکدیگر خواستند سخن را بیان کند.
تخصیص: یک قاعده اصولی است و معنی آن محدود نمودن مصادیق یک دلیل