به همین جهت است که گاهی یک روایت در دو جای یک کتاب به دو شکل آمده است.
تکیه آیة الله بروجردی بر کتب قدما
مرحوم آیة الله بروجردی در فتاوای خود جز به کتب اربعه استناد نمی کردند و سایر کتب را به عنوان مؤید میآوردند، سر آن هم این بود که میفرمودند: کتب اربعه در طول سالها در دسترس بوده و خوانده میشده است وی دیگر کتابها متداول نبوده و ممکن است در آنها تحریف شده باشد و روایاتی را در آنها جا داده باشند، البته با آمدن صنعت چاپ احتمال تحریف در کتابها کمتر است، اگر چه ما در همین زمان هم میبینیم کم و زیاد کردنها وجود دارد، من یک نسخه از فتوحات مکیه ابن عربی دارم که در آن راجع به حضرت حجة امام زمان "عجل الله" مطلبی دارد، ولی در کتابهایی که الان چاپ شده در این باره مطلبی نیامده است.
قابل اعتماد نبودن کتاب جعفریات
کتاب جعفریات که منقول از اشعث بن قیس است، کتابی است که تا این اواخر در دسترس نبوده و از زمان مرحوم مجلسی پیدا شده به همین جهت اعتماد به روایات منقول در آن مشکل است.
تکیه آیة الله بروجردی بر اصول متلقات
آیة الله بروجردی میفرمودند اگر روایتی از معصومین به دست ما رسیده ما نمی توانیم به همه جزئیات مضامین آن تا گاو و ماهی فتوی دهیم، اگر چند روایت در مورد مسأله ای باشد ما اجمالا میفهمیم که چنین مسئله ای از معصوم صادر شده است ایشان بخاطر همین دخل و تصرفاتی که در روایات شده است، روی اصول متلقات از ائمه (ع) خیلی تاکید میورزیدند.
بی اعتمادی به واقفه
علی بن ابوحمزه بطائنی از روات حدیث است و از ابو بصیر روایت بسیار نقل کرده است، او از سران واقفه است که پس از شهادت حضرت امام موسی بن جعفر(ع)