پاسخ آیت الله منتظری، شامل بخش های مختلفی است. ایشان ضمن تأیید و تأکید بر مسأله اول ابن فهد حلی در این باره تصریح میکنند: "مشروعیت امارت و حکومت، یا به جعل معصوم است و یا به قرارداد بین والی و رعیت که از آن به "بیعت" تعبیر شده است؛ و صحت قرارداد تابع رضایت طرفین عقد است. و ادله وجوب وفای به عقود و عهود بر لزوم عمل به آن برحسب خصوصیات مذکوره در عقد، و از جمله وجوب و حدود اختیارات دلالت دارند."ر.ک : سید رضی، نهج البلاغه، خطبه های 3، 8، 34، 137، 172، 218 و 229، و نامه های 6 و 54؛ شیخ مفید، الارشاد، ص 116. ایشان سپس به روایات متعددی اشاره میکنند که رضایت مردم را در صحت بیعت لازم دانسته است؛ر.ک : حسینعلی منتظری، دراسات فی ولایة الفقیه، ج 1، ص 529 - 493. و با بیان صحیحه زراره از امام باقر(ع) که در آن بنای اسلام را در پنج چیز (نماز، زکات، حج، روزه و ولایت) دانسته و ولایت را افضل آنها معرفی کرده اند؛ابن فهد حلی، الرسائل العشر، رساله 9، مسأله 9. از آن استفاده میکنند که تعیین والی واجد شرایط از وظایف مسلمانان و از احکام تکلیفی آنان میباشد. به اعتقاد ایشان، صحیحه زراره در مقام بیان امور اعتقادی اسلام نیست، وگرنه متعرض توحید و نبوت و معاد میشد؛ بلکه مقصود آن بیان احکام اجرایی و عملی اسلام است. و مقصود از "ولایت" تعیین حاکمیتی است که کلید سایر احکام است، منتها با وجود معصومین (ع) تعیین و اطاعت از آنان معین است، چون آنان واجد شرایط لازمه میباشند.
ایشان در ادامه به اخبار مستفیضه ای استناد میکنند که از پیشوایی بر گروهی که نسبت به وی رضایت ندارند، مذمت شده است: "در اخبار مستفیضه از امامی که ام قوما و هم له کارهون مذمت شده است؛ و