منحصر در روحانیین نباشد؛ بلکه متشکل از متخصصین رشته های مختلف - اعم از علوم حوزوی، سیاست، مدیریت، اقتصاد و روابط بین الملل - باشد که اعضای آن به وسیله انتخاب عمومی برای مدتی معین انتخاب شوند. تعیین صلاحیت علمی نامزدها در بخش علوم حوزوی برعهده اساتید و علمای درجه اول حوزه، و در بخش های دیگر از طریق مدارک تحصیلی دانشگاهی میباشد؛ و سایر شرایط نامزدها را قانون معین میکند. نمایندگان مجلس خبرگان پس از انتخاب شدن از ناحیه ملت، یک نفر از مراجع تقلید معروف را که در مسائل فقهی مربوط به حکومت و سیاست و اقتصاد تخصص دارد برای مدتی معین به عنوان رهبر کشور انتخاب میکنند؛ و به مجرد تعیین اکتفا نکنند، بلکه همواره جمعی از آنان در مسائل مهم کمک و طرف مشورت او و ناظر بر اعمال وی و نهادهای وابسته به وی باشند، و در موارد لازم صریحا به او تذکر دهند و او باید پاسخگو باشد؛ و همان گونه که مجلس شورا به اعمال دولت و قوه مجریه نظارت صریح و شفاف دارد آنان نیز تذکرات و نظرات خود را صریحا اعلام نمایند.
راه دوم: این که به مجلس خبرگان نیاز نباشد، بلکه مراجع تقلیدی که متخصص در مسائل حکومتی و سیاسی میباشند و محل مراجعه مردم در این قبیل مسائل هستند، از باب انجام وظیفه اسلامی، از بین خودشان یک نفر یا چند نفر را که واجد شرایط میدانند برای رهبری سیاسی در نظر بگیرند، و از علمای معروف و معتبر شهرستان ها و رجال سیاسی معتمد کشور نیز جمعی را دعوت نموده و با آنان مشورت نمایند، و پس از استقرار آرا بر یک نفر مشخص او را در معرض آرای عمومی قرار دهند؛ و در صورت تعدد افراد صالح، آنان را در معرض آرای ملت قرار دهند تا به وسیله آرای ملت، فرد مشخص یا یکی از افراد مستقیما برای مدتی معین انتخاب شود؛ و در عین حال تماس او با مراجع دیگر قطع نشود، بلکه در مسائل مهم با آنان