انسان بخشید، و از سوی خداوند متعال کاستی و کمبودی نیست، کاستی و کمبودها به انسانها باز میگردد که برخی به برخی ستم روا میدارند و به حقوق یکدیگر تجاوز میکنند یا نعمت های خدا را کفران میکنند و از آن بهره برداری درست نمی کنند.
احمد حنبل در "المسند" به سند خود از جابر بن عبدالله روایت کرده که گفت:
پیامبر خدا(ص) فرمود: کسی که زمین مرده ای را احیا کند در آن برای وی پاداش است، و آنچه را جوینده روزی از آن بخورد برای وی [احیا کننده ] صدقه است.فما سقت او استقت فهو لنا، و ما کان لنا فهو لشیعتنا، و لیس لعدونا منه شئ الا ما غصب علیه. (وسائل 384/6، ابواب انفال، باب 4، حدیث 17).
این روایت را بیهقی نیز از او به سند خود از جابر روایت کرده است. شهید نیز در مسالک با لفظ عوافی سوره هود(11) آیه 61. [و ما اکلت العوافی - در متن روایت ] آورده است.
"در کتاب نهایه واژه "عافیه" و "عافی" [در متن روایت ] را اینگونه معنی کرده است: آن هر جوینده روزی است، انسان باشد یا حیوان یا پرنده، و جمع آن "عوافی"سوره ابراهیم (14) آیه 34. است."
در خراج یحیی بن آدم قرشی به سند خود از جابر، آمده است که گفت: پیامبر خدا(ص) فرمود: "کسی که زراعتی را بکارد یا درختی را بنشاند و از آن انسانی یا حیوانی یا پرنده ای بخورد برای وی صدقه است"من احیا ارضا میتة فله فیها اجر، و ما اکلت العافیة منها فهو له صدقه. مسند احمد 327/3.
و بازتر مذی به سند خود از انس، از پیامبر(ص) روایت کرده که فرمود: هیچ مسلمانی درختی نمی کارد، یا تخمی را نمی افشاند و از آن انسان یا پرنده یا