آیت‌الله منتظری

و در حاشیه الاموال به نقل از المنجد آمده است: "نبط و انباط: قومی هستند که در گذشته از جنوب فلسطین کوچ کرده و تاجر پیشه بوده اند و به مصر و شام و بلاد فرات و روم آمده اند."سنن بیهقی ‏210/9،کتاب الجزیه،باب ما یؤخذ من الذمی اذا اتجر.

25 - در سنن بیهقی به سند خود از سائب بن یزید آمده است، که گفت: من در زمان عمربن خطاب به همراه عبدالله بن عتبه مأمور گرد آوری مالیات بودیم، وی در مواردی که اهل ذمه به تجارت می‎پرداختند نیم عشر (یک بیستم) از درآمدشان را دریافت می‎کرد.نهایه ابن اثیر ‏85/4.

26 - در خراج ابویوسف آمده است: نقل حدیث کرد برای ما یحیی بن سعید، از زریق بن حیان - که مأمور ایستگاه مصر بود - و یادآور شد که عمربن عبدالعزیز به وی نوشته است: دقت کن، از ایستگاه تو، مسلمانان که تردد می‎کنند، از عین اموال آشکار آنان و از مال التجاره آنان از هر چهل دینار یک دینار دریافت کن، و کمتر از آن به همین مقیاس است تا بیست دینار برسد. و اگر کمتر از بیست دینار داشت چیزی از وی مگیر. و اگر اهل ذمه از ایستگاه تو عبور کردند، از مال التجاره آنان از هر دویست دینار یک دینار بگیر، و کمتر از آن به همین میزان است تا به ده دینار برسد، و اگر کمتر از ده دینار است چیزی از آنان مگیر. و برای آنان دستخطی بنویس که تا سال دیگر از پرداخت مالیات معاف باشند.نهایه ابن اثیر ‏9/5. مانند این روایت را عبدالرزاق در "المصنف" آورده است و در آن آمده: "و هر یک از مسلمانان که بر تو بگذرد و همراه او مال التجاره ای باشد، صدقه [زکات ]وی را از وی بگیر."الاموال: 641/.