آیت‌الله منتظری

به امام باقر(ع) عرض کردم: بر گمرکچیان گذر می‎کنم و اموالی به همراه من است، مرا سوگند می‎دهند، اگر سوگند بخورم رهایم می‎کنند و اگر سوگند نخورم بازرسیم می‎کنند و آزارم می‎دهند؟ حضرت فرمود: "برای آنان سوگند بخور". گفتم: اگر به طلاق همسرم سوگند می‎دهند؟ فرمود: "سوگند بخور". گفتم: اموال، مال من نیست ؟ فرمود: "مال برادرت را نگهداری می‎کنی".عن زراره، قال: قلت لابی جعفر(ع) نمر بالمال علی العشار فیطلبون منا أن نحلف لهم و یخلون سبیلنا و لا یرضون منا الا بذلک، قال: فاحلف لهم فهو احل (احلی خ،ل) من التمر و الزبد. وسایل ‏135/16، کتاب ایمان، باب 12، حدیث 6. و مانند این روایت است صحیحه اسماعیل جعفی عن حلبی انه سأل ابا عبدالله(ع) عن الرجل یحلف لصاحب العشور یجوز (یحرز خ.ل) بذلک ماله ؟ قال: نعم. وسایل ‏135/16 کتاب ایمان، باب 12، حدیث 8. و روایات دیگری که در این باب رسیده است.

ظاهرا اینگونه روایات در مورد مالیاتچیان و گمرکچیان حکومت های جور و ستم بوده است که پرداخت مال به آنان به گونه ای تقویت آنان محسوب می‎شده است. که بهتر این بوده که به هر شکل ممکن حتی زکاتهای واجب را از دسترس آنان دور نگهداشت.