آیت‌الله منتظری

مانند همین روایت را احمد نیز در کتاب مسند خود آورده است.عن علی بن الحسین (ع) قال: "الاسیر اذا أسلم فقد حقن دمه و صار فیئا." (وسائل ‏54/11، ابواب جهادعدو، باب 23، حدیث 2) .

20 - باز در همان کتاب به سند خود از عوف بن مالک آمده است: "همانا پیامبرخدا(ص) هنگامی که فئ را نزد او می‎آوردند در همان روز آن را تقسیم می‎کرد، افراد متأهل را دو سهم و افراد مجرد را یک سهم می‎داد."عن أبی عبدالله(ع) "قسم رسول الله(ص) الفئ فأصاب علیا(ع) أرض." الحدیث. (وسایل ‏303/13، کتاب وقوف و صدقات، باب 6، حدیث 2) این روایت را نیز احمد در مسند آورده است.عن رویفع بن ثابت الانصاری ان النبی (ص) قال:"من کان یؤمن بالله و بالیوم الآخر فلایرکب دابة من فئ المسلمین حتی اذا أعجفها ردها فیه و من کان یؤمن بالله و بالیوم الآخر فلایلبس ثوبامن فئ المسلمین حتی اذا أخلقه رده فیه." (سنن ابی داود ‏61/2، کتاب جهاد، باب فی الرجل ینتفع من الغنیمة بالشئ) .

21 - در مسند احمد به سند خود از ابوذر روایت کرده است که گفت: "پیامبرخدا(ص) فرمود: تو با پیشوایان پس از من چگونه ای ؟ آنان این فئ را به خویش اختصاص می‎دهند."مسند احمد ‏108/4. و روایات بسیار دیگری که جستجوگر بدان دست خواهد یافت.

با توجه به روایاتی که خوانده شد روشن شد که واژه فئ به مواردی که جنگ و خونریزی در کار نباشد اختصاص ندارد. بله شاید در زمانهای اخیر به کار بردن آن در این معنی رواج یافته باشد و این معنا از آیه شریفه گرفته شده باشد.

از سوی دیگر ما موردی نداریم که لفظ فئ بر زکات ها و خمس ها یعنی مالیاتهایی که از مسلمانان گرفته می‎شود اطلاق شده باشد. و شاید فئ و انفال از نظر مورد با هم مترادف اما از نظر مفهوم با هم مخالف باشند. مگر آنکه بگوییم انفال بر مالیاتهایی که بتدریج گردآوری می‎شود مانند خراج و جزیه و ده یک ها اطلاق نمی شود، که در این صورت انفال اعم از فئ می‎شود.

و بسا مؤید همین نظر باشد اینکه امام انفال را می‎تواند در مخارج شخص خود و خانواده اش به طور قطع مصرف کند، ولی ما جایی ندیده ایم که بتواند خراج و جزیه را