6 - معتبره ابی خدیجه، از امام صادق (ع) که گفت: من خدمت آن حضرت بودم که مردی گفت: فروج را بر من حلال فرما! امام صادق (ع) ابراز ناراحتی فرمود، شخصی گفت: از شما نخواست که بر سر راه آنان، از شما درخواست کرد که خدمتگزاری بخرد یا زنی را به ازدواج درآورد یا میراثی به او برسد یا تجارت یا چیزی به وی عطا شود، حضرت فرمود: این برای شیعیان ما حلال است، چه حاضر و چه غایب آنان، چه مرده و چه زنده شان، و چه فرزندانی که از آنان متولد میشوند تا روز قیامت برای آنان حلال است.
هان به خدا سوگند که این حلال نیست مگر برای آن کسی که ما برای او حلال کرده ایم. به خدا سوگند ما به کسی ذمه ای را نبخشیده ایم و برای ما بر کسی عهدی نیست و کسی نزد ما پیمانی ندارد.عن ابی جعفر(ع) قال: قال امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (ع): هلک الناس فی بطونهم و فروجهم لانهم لم یؤدوا الینا حقنا، الاوان شیعتنا من ذلک و آباءهم فی حل. (وسائل 379/6، ابواب انفال، باب 4، حدیث 1). در سند این روایت همان گونه که بر اهلش پوشیده نیست اشکالی نیست.
و شاید مقصود از میراث و تجارت و آنچه به وی عطا میشود به قرینه سئوال، تنها کنیزان و دختران باشد. و اگر به فرض مفهومی اعم اراده شده باشد به موردی حمل میشود که مالی از کسی که اعتقادی به خمس ندارد یا خمس نمی دهد به وی منتقل شده باشد، و شامل خمسی که متعلق به اموال اوست نمی شود؛ زیرا ظاهر حدیث این است که چیزی متعلق حق امام قرار گرفته باشد پیش از آنکه منتقل به وی گردد. و بر فرض اینکه روایت بر عموم تحلیل دلالت کند باید بدین معنی حمل شود به خاطر جمع بین این سنخ از روایات و آن روایاتی که دلالت دارد بر اینکه ائمه (ع) حق خود را از
.jpg)
