آیت‌الله منتظری

فرمود: کسی که از شیر ما بخورد یا فرزندی از ما را شیر دهد ما پدران او هستیم.لمعه دمشقیه ‏85/2 (چاپ دیگر ‏186/1).

پیش از این نیز روایت داود، از کسی که از وی نقل کرده، از امام صادق (ع) را خواندیم که در آن آمده بود: فردی در زمان امیرالمؤمنین (ع) از دنیا رفت و وارثی نداشت، امیرالمؤمنین (ع) میراث وی را به همشهری اش داد.جواهر ‏262/39 و 263.

اما در وسائل در توضیح این روایت آمده است: "در برخی از نسخه ها بعد از شین یاء آمده است [به همشیری اش ] بر این اساس باید گفت که برادر یا خواهر رضاعی اش بوده است." آنگاه می‎گوید: "ممکن است این دو روایت از باب تفضل و از باب رخصت از ناحیه آن حضرت بوده است."مفتاح الکرامة ‏206/8.

البته این نسخه ای را که مرحوم صاحب وسائل نقل کرده است من در نسخه های کافی و دو چاپ تهذیب [یا: تهذیب و استبصار] نیافتم.قال: نعم، اخبرنی ابی عن جدی ان رسول الله(ص) قال: من شرب من لبننا او ارضع لنا ولدا فنحن آباؤه. (وسائل ‏554/17، ابواب ولاء ضمان الجریرة، باب 5، حدیث 1).

اما در مورد خبر مروک بن عبید در مرآة العقول این گونه آمده است: "پدر علامه می‎گوید: بی تردید رضاع سبب ارث نمی شود، و شاید امام (ع) با توجه به اینکه مال وی بوده بدین گونه حکم کرده تا مال او را نگیرند و به بیت المال خلفای جور واریز نکنند، زیرا این برادر سزاوارتر از آن بدین مال بوده است."عن ابی عبدالله(ع) قال: مات رجل علی عهد امیرالمؤمنین (ع) لم یکن له وارث فدفع امیرالمؤمنین (ع) میراثه الی همشهریجه. (وسائل ‏552/17 و 554، ابواب ولاء ضمان الجریرة، باب 4، حدیث 3 و باب 5، حدیث 2).