دارد بر پایه روایتی که در این زمینه رسیده است، و برخی گفته اند به هر تهیدستی میتوان داد - چون ادله ای که آن را ویژه تهیدستان محل یا همسایگان میداند چندان قوی نیست - و این نظر درستی است، و برخی گفته اند مانند دیگر اموال انفال در هر امر اجتماعی میتوان مصرف نمود."لمعه دمشقیه 190/8 (چاپ دیگر 316/2).
11 - در جواهر پس از آنکه نظریه نگهداری آن برای امام، و نظریه تقسیم آن در بین تهیدستان، و یا تقسیم آن بین تهیدستان محل میت را یادآور میشود مینویسد: "محتمل است آن از انفال باشد که بر اساس روایاتی که با عمل اصحاب [ضعف سند آن ] جبران شده است، ائمه (ع) در زمان غیبت برای شیعیان خود آن را حلال دانسته اند...
ولی نظر درست تر در اینجا همان نظر میانی است، زیرا مشهور از عمل به آن روایات در این مورد اعراض کرده اند، پس اصل در بقا [به ملک امام (ع)] است. و مصرف آن مانند دیگر اموال که رساندن به دست صاحب آن غیرممکن است این است که از سوی وی صدقه داده شود، علاوه بر اینکه آن حضرت از این گونه اموال بی نیاز است و شیعیان نیز که آن همه بلاها را در نبود آن حضرت متحمل شده اند به شدت به این اموال نیازمندند، و نگهداری این اموال برای آن حضرت بسیار مشکل است و امکان تلف شدن و دستیابی ستمگران به آن وجود دارد و بلکه این از خرافات است که در جایی برای آن حضرت نگهداری شود... پس بهتر است این اموال به دست نایب آن حضرت در زمان غیبت که فردی امین است برسد و او در هر جهتی که مصلحت بداند و احساس کند که مورد رضایت و خشنودی سید و مولای اوست به مصرف برساند."دروس 265/.
.jpg)
