بوده است ولی در زمان ما دریا و فضا نیز از مهمترین آن به شمار میآید.
پس این سنخ از اموال که دست بشر آن را نیافریده است و متعلق به اشخاص بخصوصی نیست همه از انفال محسوب است و به امام به عنوان امام که نماینده جامعه است اختصاص دارد، بدین معنی که در اختیار اوست به خاطر حفظ نظم و عدالت و به خاطر پیش گیری از هرج و مرج و تضییع حقوق همه مردم، پس آن گونه که امام صلاح بداند مصرف و توزیع میگردد، و به همین مطلب باز میگردد آنچه در برخی روایات آمده که زمین یا دنیا همه از آن امام است.جواهر 177/16. و بی تردید مراد از این ملکیت، ملکیت حقیقیه که تکوینا برای خداوند متعال است نیست، بلکه مراد ملکیت اعتباریه عرفیه و شرعیه است، که ما پیش از این گفتیم که ممکن است آن را برای مقام و منصب نیز اعتبار نمود، و این ملکیت منافاتی با مالکیت اشخاص در ارتباط با کاری که انجام میدهند مانند اینکه بنایی را در زمین یا آثاری را روی مواد صنعتی انفال احداث میکنند ندارد، زیرا موضوع در آن متفاوت است؛ پس زمین مثلا ملک امام است، اما آثار و کاری که روی آن شده است ملک احیاء کننده میباشد.
ولی از شرایع استفاده میشود که مرحوم محقق انفال را در پنج چیز خلاصه کرده است، سخن ایشان در این زمینه بدین گونه است: "مطلب نخست در انفال است: و انفال چیزهایی است که ویژه امام است همان گونه که برای پیامبر(ص) بوده، و آن پنج چیز است: زمینی که بدون جنگ به دست آمده است، چه اهل آن کوچ کرده باشند و یا با اختیار خود تسلیم مسلمانان کرده باشند. و زمین موات، چه آنهایی که در دست کسی بوده و آنجا را ترک کرده اند یا آنهایی که به طور کلی به ملکیت کسی در نیامده، مانند دره ها و ساحل دریاها و قله کوهها و آنچه متعلق به آن است و نیز گستره بیابانها و