در جهت به دست آوردن این هدف ارزشمند به مصرف برسانیم، نه تنها ما معذور میباشیم بلکه مأجور هم هستیم."شرایع 182/1، (چاپ دیگر 135/). اینها نمونه ای از کلمات بزرگان در این زمینه بود، از آنها آشکار میشد که آنان به این معنی توجه نداشته اند که خمس یک مالیاتی است که اگر به عنوان یک مالیات اسلامی در سطح گسترده، از معادن با همه گستردگی آن و از سودهای تجارت با آن همه زیادی آن و دیگر چیزهایی که در آن خمس است دریافت میشد در هر سال به هزاران میلیارد تومان میرسید، و این برای اداره شؤون رهبری مسلمین و حکومت آنان - هر چند دایره آن گسترده باشد - قرار داده شده است؛ نهایت امر اینکه اداره شؤون سادات نیازمند نیز چون از بیت نبوت هستند از آن جمله محسوب میگردد.
بلکه ملاحظه میشود که آنان خمس را برای شخص امام معصوم (ع) و سادات و فقراء به صورت نصف قرار میدهند.
و کسی که به زیادی و گستردگی مقدار خمس و نسبت آن با مقدار زکاتی که آقایان در خصوص اشیاء نه گانه با حدود و شرایط آن و نسبت عدد سادات فقرا با جمیع مصارف هشتگانه زکات که همه فقرای غیر سادات و همه راههای خیر و کارهای عام المنفعة و بلکه فقرای سادات است توجه کند، برای وی روشن میشود که این برداشت درستی از مصرف خمس نیست، و شارع مقدس چنین تصویری را از خمس و انفال ارائه نفرموده است.
عمده اشکال نیز در اینجاست ک اصحاب ما به خاطر دوریشان از میدان سیاست و حکومت به ذهنشان نرسیده است که این گونه مسائل به ویژه انفال و اموال عمومی به باب حکومت و چگونگی اداره جامعه و گستردگی نیازمندیهای آن مربوط میگردد و اینکه حکومت خواه ناخواه به سیستم مالی گسترده نیازمند است.