البته در برخی قرائت ها آیه شریفه بدون لفظ "عن" قرائت شده است و این بدان معناست که یا آن در تقدیر گرفته شده و انفال منصوب به نزع خافض است و یا مراد این است که آنان از پیامبر(ص) درخواست داشته اند که بخشی از انفال را در اختیار آنان گذارد؛ ولی این قرائت نزد ما قرائت نادرستی است و بلکه بطلان آن واضح است، زیرا مستلزم تحریف قرآن با اضافه کردن چیزی در آن است و این چیزی است که همه بر بطلان آن اتفاق نظر دارند.
و بیش از این در اوایل بحث غنایم برخی از روایات در مورد نزول آیه شریفه آمد که میتوان به آن مراجعه نمود، و از آن جمله چیزی است که ما در اینجا به نقل از مجمع البیان آورده ایم. ایشان در ذیل این آیه شریفه مینویسد:
"ابن عباس گوید: پیامبر(ص) روز بدر فرمود: هر کس چنین چیزی بیاورد برای وی آنچنان چیز است و هر کس اسیری بیاورد فلان پاداش را دارد، جوانان برای پیکار شتابان شدند و پیران در کنار پرچم ها ماندند، پس چون جنگ پایان یافت جوانان آنچه را پیامبر(ص) به آنان وعده داده بود جویا شدند و پیرمردان گفتند: ما پشتیبان شما بودیم، اگر شما میگریختید ما پناهگاه شما بودیم؛ و بین ابی یسر بن عمرو انصاری برادر بنی سلمه و سعد بن معاذ کلامی در گرفت، از این رو خداوند متعال غنایم را از دست آنان خارج ساخت و اختیار آن را در دست پیامبرش قرار داد تا هر گونه که خواست تقسیم کند و آن حضرت غنایم را به صورت مساوی بین آنان تقسیم نمود.
و عبادة بن صامت گوید: ما در انفال اختلاف کردیم و اخلاق ما در آن به بدی گرایید، و خداوند آن را از دست ما گرفت و آن را در اختیار پیامبرش قرار داد و آن حضرت آن را به صورت مساوی بین ما تقسیم کرد. و این در جهت تقوای الهی و اطاعت وی و اصلاح ذات البین بود.
و سعد بن ابی وقاص گوید: برادرم عمیر در جنگ بدر کشته شد و من سعید بن
.jpg)
