در تفسیر المنار آمده است: "جزیه در اسلام چیزی همانند مالیاتهای سنگینی که فاتحان بر شکست خوردگان در جنگها تحمیل میکرده اند و علاوه بر هزینه های کمرشکنی که آن ملت ها را به خواری میکشانده دریافت میکرده اند، نبوده است. بلکه آن جزای کمی بوده در برابر خدماتی که حکومت اسلامی در دفاع از اهل ذمه و تجهیز سپاهیانی که در برابر دشمنان از آنان دفاع میکرده اند ارائه میداده است، همانگونه که از سیره اصحاب پیامبرخدا(ص)نیز این استفاده شده است و آنان داناترین مردم به مقاصد شریعت و عادلترین آنان در اجرای آن بوده اند، و شواهد بر این مسأله زیاد است که ما برخی از آنها را در تفسیر آیه یادآور شدیم."خراج ابویوسف 139/.
استاد ایشان شیخ محمد عبده نیز در برخی از مقالات خود مطالبی در این زمینه دارد که خلاصه آن این گونه است: "می گویند دین اسلام دینی است جهادی که در جنگ و مبارزه تشریع شده و در طبیعت آن روح خشونت و سختگیری نسبت به مخالفان است، و آن تحمل و مسالمت که در دین مسیحیت تشریع شده و میگوید: "کسی که بر طرف چپ صورتت سیلی زد طرف راستت را بگیر تا بر آن بزند" و یا "کسی که یک میل [حدود یک سوم فرسخ معادل چهار هزار ذراع ] تو را به اجبار به همراه خود برد تو دو میل وی را همراهی کن" در دین اسلام نیست.
در پاسخ میگوییم: این گونه نیست بلکه طبیعت اسلام بر اساس تساهل و گذشت است، خداوند متعال میفرماید: (خذ العفو و أمر بالعرف و اعرض عن الجاهلین) آثار الحرب 693/.