در کم و زیادی به نظر امام و رهبر [ سیستم قانونگذاری ] جامعه واگذار شده است.
از سوی دیگر علاوه بر شهرتی که در این مسأله وجود دارد و اجماعهایی که در آن نقل شده، روایتی است که در وسائل به سند صحیح از زراره آمده که بر آن دلالت دارد.
و آن روایت این است: زراره گوید: به امام صادق (ع) گفتم: حد جزیه بر اهل کتاب چیست و آیا بر آنان اندازه معینی مقرر شده که نمی توان جز آن عمل نمود؟ حضرت فرمود: این به امام واگذار شده است، از هر یک از آنان به اندازه اموال و توانشان دریافت میکند. اینان مردمی هستند که جان خود را از اینکه برده یا کشته شوند خریداری کرده اند. پس به اندازه ای که توان دارند از آنان جزیه دریافت میشود تا آنگاه که اسلام را بپذیرند خداوند متعال میفرماید: (حتی یعطوا الجزیه عن ید و هم صاغرون) و چگونه احساس کوچکی کند اگر از آنچه از او گرفته میشود احساس ناراحتی (یا ذلتی خ. ل) نکند، تا این احساس ناراحتی او را وادارد تا اسلام بیاورد؟مغنی 574/10. این روایت را مستدرک نیز از تفسیر عیاشی از زراره نقل کرده است.احکام السلطانیة 155/. دلالت این صحیحه بر مقصود واضح است و بر این معنی نیز دلالت دارد که جزیه در عوض دست کشیدن از کشتن یا به بردگی گرفتن آنان است. ولی از بخش آخر آن استفاده میشود که غرض از گرفتن جزیه به کوچکی کشاندن و ناراحت کردن آنان است