"چون پیامبرخدا(ص) از کشتن زنان و کودکان در دارالحرب نهی فرموده بود مگر آنکه به جنگ بپردازند پس اگر به جنگ پرداختند باز نیز تا میتوانی از جنگ با آنان دست بدار تا زمانی که نقص و اشکالی در کار پیش نیاید، پس چون پیامبرخدا(ص) از کشتن آنان در دارالحرب نهی فرموده در دارالاسلام سزاوارتر است که از جنگ با آنان پرهیز شود و اگر از پرداخت جزیه سر باز زدند نمی توان آنان را به قتل رسانید. و چون نمی توان آنان را کشت پس جزیه از آنان برداشته شده است. ولی اگر مردان از پرداخت جزیه امتناع ورزیدند در این صورت نقض عهد کرده اند و خون آنان حلال و کشتنشان رواست چون کشتن مردان در دارالشرک مباح است. و همچنین است افراد زمین گیر از اهل ذمه و نابینا و پیرمرد فرتوت و زنان و کودکان در منطقه جنگی، پس به همین جهت از آنان جزیه برداشته شده است."جواهر 236/21. سند این روایت اگر چه مخدوش است ولی اصحاب روایت حفص را با این سند در بسیاری از ابواب فقه مورد استناد قرار داده اند، و دلالت آن بر سقوط جزیه از زنان و کودکان واضح است بلکه بر سقوط جزیه از افراد زمین گیر و کور و پیر و فرتوت نیز دلالت دارد که بحث آنان بعدا خواهد آمد.
.jpg)
