روزی با یکی از علمای صابئی مذهب اهواز مواجه شدم و از وی از برخی عقاید و مراسم مذهبی آنان جویا شدم، ایشان پرسشهای مرا پاسخ دادند و نسخه ای از مهم ترین کتاب خود "گنزاربا" که به زبان آرامی بود و به اعتقاد آنان صحف آدم است و نیز جزوه ای به فارسی که "درفش" نامگذاری شده بود و حاوی برخی مراسم دینی روزانه آنان بود را به من هدیه کردند؛ و آنچه از پاسخ های وی و محتوای آن جزوه به دست من آمد این بود که: آنان به خدای یکتا که مجرد از ماده و ازلی و ابدی و جامع صفات نیک است اعتقاد دارند. خدا را مانند هیچ چیز نمی دانند، او را بخشاینده و آمرزگار که چشمها او را نمی تواند دید میدانند. آنان فرشتگان را محترم میشمارند و در اذکار و دعاهایشان با نام بر آنان درود میفرستند و از آنان شفاعت میخواهند. آنان به بهشت و جهنم اعتقاد دارند و میگویند با مرگ انسان بدن وی فانی میشود و روح او با کردارش جاودانه میماند و با آن پاداش داده میشود. میگویند: آدم (ع) نخستین پیامبر بود و به نوح و سام و یحیای معمد [اشاره به غسل تعمید است ] ایمان دارند و او را آخرین پیامبران میدانند. و موسی و عیسی و تورات و انجیل را منکر میشوند و میگویند: ما به زبور داود اعتقادی نداریم؛ و نیز میگویند: ما ستارگان را نمی پرستیم. او میگفت: ابراهیم از ما بود آنگاه از ما کناره گرفت و به همین جهت به وی ایمان ندارند.
او میگفت: کلمه "صابی" واژه ای است آرامی به معنی شستشو دهنده. آنان از جنابت و مس میت و نیز برای توبه غسل میکنند و انسان را به هنگام مرگ غسل میدهند. و به غسل تعمید در آب جاری بسیار اهتمام میورزند، و تاریخ آنان یحیایی است [از ولادت حضرت یحیی آغاز میشود] و تعطیل آنان روز یکشنبه است؛ چهار عید دارند و روزانه سه نماز در سه وقت دارند که با وضوی مخصوص اقامه میکنند. و به هنگام