صفحه ۱۴۲

بابلی از جمله علم تنجیم یا ستاره شناسی آن مردم واقع شدند. سبب مهاجرت صابئین به عراق و ایران اختلاف بین یهود و مندائیان بوده است.

چنانکه در کتاب "گنزا" که معتبرترین کتاب مندایی است آمده است: چون یحیی می‎خواست از دنیا برود سیصد و شصت و شش تن به عدد روزهای سال از شاگردان خویش برگزید و جانشین خود کرد و در بیت المقدس در کنار هیکل الاثار الباقیة 204/ - 206. [یهود] مستقر ساخت. برحسب اتفاق "ماریا" دختر "العازار" کاهن بزرگ یهود به دین صابئین درآمد. العازار چون از بازگشت دخترش به دین یهود نومید شد، یهودان را بر مندائیان بشورانید. یهودان بر سر آنان ریختند و گروه بسیاری را کشتند. بر اثر این اختلاف مندائیانی که جان به سلامت برده بودند از بیم یهود از فلسطین به حران و از آنجا به بابل [و از بابل به جنوب عراق و ایران ] مهاجرت کردند.

این کتاب [گنزا] در ادامه می‎افزاید: یحیی پیش از آنکه به دست خویش مسیح را غسل تعمید دهد چهل و دو سال در کنار رود اردن تعمید می‎داد، ولی مسیح مذهب یحیی را فاسد ساخت و تعمید در رود اردن را تغییر داد و به جاهای دیگر منتقل ساخت و همه را به پیروی از تعالیم خود دعوت کرد، مندائیان یحیی [بن زکریا] را پیامبر نمی دانند بلکه او را یکی از مؤمنان و کاهنان مندایی می‎شمارند که روح و جسم مردم را شفا می‎داد. و برخی تغییرات در آداب دینی مندائی از جمله کم کردن نماز از پنج نوبت به سه نوبت را به او منسوب می‎دانند.

مندائیان مسیح را -[به عنوان اینکه به اسرار خیانت ورزید] - مرتد می‎شمارند و نامگذاری آنان به "مندائی" به مناسبت این بوده که خود را ارباب معرفت می‎دانستند، و به "صبی" و یا "مغتسله" به علت شستن خود در آب بوده است.

ناوبری کتاب