صفحه ۹۹

فصل دهم: شرط هفتم: مرد بودن (ذکوریت)

شرط دیگر در رهبر و حاکم اسلامی مرد بودن است؛ البته در فقه ما (شیعه امامیه) بابی به این عنوان تاکنون گشوده نشده، اما در باب قضاوت در ارتباط با صفات قاضی این مبحث به صورت گسترده مطرح گردیده و حتی در آنجا ادعای اجماع بر ضرورت مرد بودن قاضی شده است. حال با توجه به اینکه قضاوت شعبه ای از شعبه های حکومت و شأنی از شؤون ولایت و بلکه از مهمترین شعبه های آن است، شاید بتوان دلیلهای ضرورت مرد بودن قاضی را در باب اصل حکومت نیز مورد استناد قرار داد، و اصولا قضاوت از شؤون اولیه و ذاتیه شخص امام است و روایاتی نیز بر این معنی تصریح نموده که از آن جمله است روایت سلیمان بن خالد از امام جعفرصادق (ع) که فرمود:

"از قضاوت بپرهیزید؛ چرا که قضاوت مخصوص امامی است که آگاه به قضاوت بوده و در بین مسلمانان به عدالت رفتار کند، همانند پیامبر یا وصی پیامبر."اتقوا الحکومة فان الحکومة انما هی للامام العالم بالقضاء العادل فی المسلمین، لنبی (کنبی) او وصی نبی. (وسائل ‏7/18، باب 3 از ابواب صفات قاضی، حدیث 3).

و نیز حضرت علی (ع) در زمان حکومت و خلافت شخصا گهگاهی به امر قضاوت می‎پرداخت و هنگامی که شریح را به مسند قضاوت منصوب نمود با وی شرط کرد که احکام صادره اش را جز با نظر آن حضرت اجرا ننماید.وسائل ‏6/18، باب 3 از ابواب صفات قاضی، حدیث 1). بر این اساس

ناوبری کتاب