در این روایت اشاره بدین معناست که قیام امام حسین (ع) در مقابل حکومت یزید برای اجرای فرایض اسلام و از باب امر به معروف و نهی از منکر بوده است.
ب: توضیح برخی از جملات روایت
جمله "شما حق ائمه را سبک شمردید" که در روایت آمده شاید مراد از آن این باشد که در آن زمان رهبری و امامت جامعه متعین در امیرالمؤمنین (ع) و پس از وی در فرزندانش امام حسن و امام حسین (ع) بوده و بر علمای آن زمان لازم و واجب بوده که از آنان پیروی کنند و با قبول مسؤولیت از طرف آنان زمینه تسلط ستمگران را از بین ببرند اما آنان با ترک این اطاعت حق ائمه را سبک شمرده اند. احتمال ضعیف دیگری نیز داده میشود که مراد از ائمه (پیشوایان) همان علما باشند که با سبک شمردن خود زمینه حکومت و امامت را به دست ستمگران داده اند. همچنین محتمل است در نگارش، کلمه "ائمه" به جای "امت" نگارش شده باشد؛ یعنی شما حق امت را سبک شمرده و ضایع کردید، و مؤید این احتمال است جمله بعدی که میفرماید: "و اما شما حق ضعیفان را پایمال کردید."
در متن روایت جمله "شما از جایگاه خویش سقوط کردید" (غلبتم علیه - با صیغه مجهول) صحیح تر به نظر میرسد، به قرینه جمله بعدی که میفرماید: "این مقام و منزلت از شما سلب گردیده"؛ و اما اینکه فرموده: "مجاری امور به دست علماست" کلمه "مجاری" جمع "مجری" است که یا مصدر میمی است یا اسم مکان (یعنی جریان یافتن امور، یا جایگاه جریان امور به دست علماست) و این بدان جهت است که جریانهای مختلف امور در نهایت باید به علما منتهی شود (و این معنی با مصدر میمی و یا اسم مکان بودن مجری هر دو سازگار است).
و اینکه "علم" را به "الله" اضافه نموده و فرمود: "العلماء بالله" بدان جهت است که اگر علم به خداوند تبارک و تعالی واقعا تحقق یابد علم و عمل به تکالیف الهی به طور قهری در پی آن خواهد آمد. و شاهد بر همین برداشت است آیه شریفه "انما یخشی الله من عباده العلماءفاطر (35)28/. از میان بندگان تنها علما از خداوند میترسند"؛ زیرا ظاهر علم به خداوند علمی است که از آگاهی به آیات خداوند به دست آمده است.
از سیاق آیه نیز همین برداشت میشود؛ زیرا در این آیه، آیات و نشانه های خدا در نظام تکوین جهان شمرده شده و علم به نظام تکوین و آیات خدا از آن جهت که
.jpg)
