صفحه ۶۹

حال آنکه خداوند متعال می‎فرماید: "از مردم نهراسید و از من بترسید"فلاتخشوا الناس واخشون. (مائده (5)44/). و نیز می‎فرماید: "مردان و زنان مؤمن برخی از آنها اولیای برخی دیگر هستند، امر به معروف و نهی از منکر می‎نمایند."المؤمنون و المؤمنات بعضهم اولیاء بعض یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر. (توبه (9)71/). خداوند سبحان بر امر به معروف و نهی از منکر به عنوان دو فریضه ابتدا نموده، بدان جهت که آگاه است اگر آن دو در جامعه ادا و اقامه شود تمام فرایض چه فرایض سخت و چه آسان اقامه می‎گردد و این بدان جهت است که امر به معروف و نهی از منکر وسیله دعوت به اسلام همراه با بازگرداندن حقوق افراد ستمدیده، مخالفت با ستمگر، تقسیم بیت المال و غنائم و گرفتن صدقات و واجبات مالی از جای خود و مصرف آن در جایگاه به حق خودش می‎باشد، و شما ای جماعت (علما) جماعتی هستید که به علم مشهورید و به خوبی نامور و به خیرخواهی معروف، و به خاطر انتسابتان به خدا در نفوس و دلهای مردم با ابهت، افراد شریف از شما می‎ترسند و افراد ضعیف به شما احترام می‎گذارند و افرادی که بر آنها فضیلتی و تسلطی ندارید شما را بر خویش مقدم می‎دارند.

در برآوردن حوایج مردم هنگامی که از دستیابی به آن محروم گردند شفاعت می‎کنید، و در کوچه و بازار با هیبت پادشاهان و کبکبه بزرگان راه می‎روید. آیا تمامی اینها که به آن نائل شده اید جز به خاطر امیدی است که بر شما می‎رفت که قیام به حق کنید؟ اکنون شما را چه می‎شود که بیشترین حقوق الهی را زیرپا گذاشته اید؟ شما حق پیشوایان به حق را سبک شمردید و حق ضعیفان را پایمال ساختید اما آنچه را به گمان خود، حق خویش می‎دانستید مطالبه کردید. شما هرگز نه مالی را در راه خدا از دست دادید و نه جانتان را برای آنکه خلقش کرده هیچ گاه به مخاطره افکندید و نه با هیچ قوم و عشیره ای در جهت خدا دشمنی و مبازه کردید. شما بهشت و همنشینی با پیامبران الهی و امان از عذاب جهنم را از خداوند آرزو می‎کنید ولی من بر شما - ای کسانی که از خدا آرزوی بهشت دارید - می‎ترسم که نقمتی از نقمت های الهی شما را فرا گیرد؛ چرا که شما از کرامت الهی به چنین مقام و منزلتی دست یافته اید اما آن کس را که خداوند واقعا بزرگش شناخته گرامی نمی دارید با اینکه شما خود به خاطر خدا در میان بندگان خدا مورد احترام هستید.

ناوبری کتاب