صفحه ۴۱۲

مجازات محارب و مفسد فی الارض است، خداوند در قرآن کریم می‎فرماید:

"انما جزاء الذین یحاربون الله و رسوله و یسعون فی الارض فسادا ان یقتلوا او یصلبوا او تقطع ایدیهم و ارجلهم من خلاف او ینفوا من الارض ذلک لهم خزی فی الدنیا و لهم فی الاخرة عذاب عظیم الاالذین تابوا من قبل ان تقدروا علیهم...مائده (5)33/،34. بی گمان سزای کسانی که با خدا و رسول او می‎جنگند و در زمین فساد برمی انگیزند این است که کشته شده یا به دار آویخته شوند یا دست و پاهایشان بر خلاف یکدیگر (دست راست با پای چپ) بریده شود یا اینکه به نقطه ای از زمین تبعید شوند، این زبونی و ذلت آنان در دنیاست و برای آنان در آخرت عذابی است بزرگ، مگر کسانی که پیش از آنکه به آنان دست یابید توبه کنند."

روشن است در برانگیختن فساد بین فردی عادی یا صاحب قدرت و سلطه فرق نیست، بلکه در دومی زیان آن بیشتر است. پس واجب است در صورت امکان با قیام و خروج علیه وی، او را به سزای اعمالش رساند؛ و در اینجا نکته ای است شایان تأمل.

دلیل دهم: اطلاق ادله ضرورت مبارزه با بغات

جواز جنگ و قتال با اهل بغی و بلکه وجوب آن از اموری است که کتاب و سنت بر آن دلالت دارد و فقهای فریقین (شیعه و سنی) بر ضرورت آن فتوا داده اند، که در جای خود مورد بحث قرار گرفته است؛ و ما نیز در (جلد اول) فصل هفتم از بخش سوم کتاب، مطالبی را اجمالا در این باره یادآور شدیم؛ خداوند متعال می‎فرماید:

"و ان طائفتان من المؤمنین اقتتلوا فاصلحوا بینهما فان بغت احدیهما علی الاخری فقاتلوا التی تبغی حتی تفئ الی امرالله فان فاءت فاصلحوا بینهما بالعدل و اقسطوا ان الله یحب المقسطین حجرات (49)9/. و اگر دو دسته از مؤمنان با یکدیگر به جنگ برخاستند، بین آنان اصلاح برقرار کنید؛ پس اگر یک دسته بر دیگری تجاوز نمود، با گروه تجاوزگر بجنگید تا به امر خدا بازگردد؛ پس اگر بازگشت، بین آن دو به عدل اصلاح برقرار کنید، و عدالت گستر باشید که خداوند عدالت گستران را دوست دارد."

ناوبری کتاب