آیت‌الله منتظری

"اما بعد، شما به خوبی می‎دانید - اگرچه پنهان می‎کنید- که من به دنبال مردم نیامدم تا آنان به سراغ من آمدند، و با آنان بیعت نکردم تا آنان با من بیعت کردند، و شما نیز از آنان هستید که به سراغ من آمدند و با من بیعت کردند، و توده مردم نیز به خاطر قدرت و زور و حادثه ای ناگهانی با من بیعت نکردند، پس اگر شما از روی اطاعت با من بیعت کردید از پیمان شکنی خود بازگردید و تا دیرنشده در پیشگاه خداوند توبه کنید، و اگر از روی کراهت و اجبار بیعت کردید خود راه را برای من علیه خویش گشودید؛ چرا که ظاهرا اظهار فرمانبرداری کردید اما نافرمانی خود را پوشاندید."اما بعد، فقد علمتما - و ان کتمتما - انی لم ارد الناس حتی ارادونی، و لم ابایعهم حتی بایعونی، و انکما ممن ارادنی و بایعنی، و ان العامة لم تبایعنی لسطان غالب و لا لعرض حاضر. فان کنتما بایعتمانی طائعین فارجعا و توبا الی الله من قریب. و ان کنتما بایعتمانی کارهین فقد جعلتما لی علیکما السبیل باظهار کما الطاعة و اسرار کما المعصیة . (نهج البلاغه، فیض 1035/، لح 445/، نامه 54).

"همه آن کسانی که با ابوبکر و عمر و عثمان بیعت کردند، بر اساس آنچه با آنان بیعت کردند با من نیز بیعت کردند، و هرگز کسانی که در روز بیعت حضور داشته اند نمی توانند بیعت را نپذیرند، و آنان که غایب بوده اند آن را رد کنند. همانا کار به دست شورایی از مهاجرین و انصار است، اگر آنان بر کسی وحدت نظر پیدا کرده و او را امام خویش بدانند چنین عملی مورد رضایت خداوند نیز هست؛ پس اگرکسی با ایراد طعنه و تهمت یا ایجاد بدعت از اطاعت وی خارج گردید، باید او را به آنچه از آن خارج شده بازگرداند؛ و اگر امتناع کرد باید با وی به خاطر پیروی غیر راه مؤمنان جنگید، و خداوند او را به گمراهی خود رها خواهد نمود."انه بایعنی القوم الذین بایعوا ابابکر و عمر و عثمان علی ما بایعوهم علیه، فلم یکن للشاهد ان یختار ولاللغائب ان یرد، و انما الشوری للمهاجرین و الانصار، فان اجتمعوا علی رجل و سموه اماما کان ذلک (لله) رضا. فان خرج عن امرهم خارج بطعن او بدعة ردوه الی ما خرج منه، فان ابی قاتلوه علی اتباعه غیر سبیل المؤمنین و ولاه الله ما تولی. (نهج البلاغه، فیض 840/، لح 366/، نامه 6).