به انتخاب تحصیل میگردد نه به نصب، و مجالی باقی نمی ماند که به توقیع شریف برای نصب فقها استناد نمود.
بلی، این روایت بر صلاحیت فقیه و اینکه او برای انتخاب متعین است دلالت دارد و نمی شود به کس دیگری مراجعه نمود و او را برای این جهت انتخاب کرد، و این نکته ای است شایان تأمل.
[روایات دیگری نیز از جهت مضمون نظیر توقیع مبارک وجود دارد که از آن جمله دو روایت زیر است:]
1- کشی به سند خویش از امام صادق (ع) روایت نموده که فرمود:
2- در اواخر کتاب احتجاج از امام حسن عسکری (ع) در یک حدیث طولانی آمده است که شخصی به امیرالمؤمنین (ع) عرض کرد:
8- حدیث "العلماء حکام علی الناس"
در غرر و درر از امیرالمؤمنین (ع) روایت شده که فرمود:
پیش از این در مبحث اعتبار علم در رهبر این روایت مورد بحث قرار گرفت و در مفهوم آن سه احتمال مورد بحث واقع شد:
احتمال اول اینکه: جمله خبریه باشد، و منظور از آن بیان فضیلت دانش و دانشمندان باشد و اینکه آنها غالبا بر دلهای مردم حاکم هستند و مردم به طور طبیعی از آنان پیروی دارند؛ و در این ارتباط هیچ فرقی بین مذاهب و ملل و طبقات مختلف جامعه وجود ندارد، دانشمندان بر خرد و اندیشه اهل هر مذهب و همه