فصل اول: سخنان بزرگان در چگونگی انعقاد رهبری
پیش از این در بخش اول کتاب پیرامون اینکه هیچ کس را بر دیگری حاکمیت نیست، [اصل اولی "لا ولایة لاحد علی احد"] و در بخش دوم درباره ثبوت ولایت پیامبراکرم (ص) و ائمه معصومین (ع) در نزد ما [شیعه امامیه ] و در بخش سوم مروری اجمالی بر ابواب فقه اسلام و روایاتی که در آن فقط "امام" یا "والی" یا "سلطان" و واژه های دیگری از این قبیل آمده بود و نیز ضرورت حکومت در همه اعصار و آنچه در این باره قابل استناد بود، و در بخش چهارم شرایط حاکم اسلامی از دیدگاه عقل و شرع و کتاب و سنت، مطالبی از نظر خوانندگان گرامی گذشت؛ و اکنون در ادامه بحث به چگونگی انعقاد امامت و تعیین حاکم اسلامی میپردازیم.
البته [این نکته را همین جا یادآور میشویم که ] غرض ما در این مباحث بازگشت به مسائل صدر اسلام و طرح مسأله امامت که مورد اختلاف فریقین [شیعه و سنی ] میباشد نیست؛ زیرا این مباحث مربوط به علم کلام است و باید در جای خود مورد بحث قرار داده شود، بلکه بحث ما در اینجا پیرامون کیفیت تعیین والی و حاکم در عصر غیبت در صورت تعدد افراد واجد شرایط است؛ و البته نقل برخی از کلمات بزرگان در این زمینه، راهگشای طرح دیگر مباحث است که الزاما در ابتدا به نقل آنها میپردازیم:
1 - ماوردی در کتاب الاحکام السلطانیه میگوید:
.jpg)
