صفحه ۱۶۰

آیا مردم خودشان (بدون نص الهی) قدر امامت و جایگاه امام در میان خود را می‎توانند بفهمند و بدان معرفت داشته باشند تا بتوانند خود امام خویش را اختیار و انتخاب نمایند؟

همانا امامت قدرش والاتر و شأنش بزرگتر و جایگاهش رفیع تر و کرانه هایش گسترده تر و ژرفایش عمیق تر از آن است که مردم با خردهایشان به آن برسند و یا با آرائشان بدان دست یابند و یا با اختیار خود امامی را انتخاب نمایند.. همانا امر امامت در میان آل علی (ع) است تا روز قیامت؛ چرا که پس از محمد(ص) هرگز پیامبری نخواهد آمد، پس این نادانان از کجا و چگونه با اختیار و نظر خویش برخود امام و رهبر می‎گمارند؟! همانا امامت، مقام و منزلت انبیا و میراث اوصیاست؛ امامت خلافت خدا در زمین، خلافت رسول خدا(ص) بر مردم و مقام امیرالمؤمنین (ع) و میراث حسن و حسین علیهماالسلام است، امامت زمام دین، نظام مسلمین، صلاح دنیا و عزت مؤمنین است.

امامت اساس اسلام رشد یابنده و شاخه های دستورات سایه گستر آن است. با امام است که نماز و زکات و روزه و حج و جهاد تمامت یافته و مالیاتها و صدقات جمع آوری شده و حدود و احکام خدا اجرا گشته و مرزها و کرانه ها بر دشمنان بسته می‎گردد. امام است که حلال خدا را حلال، حرام خدا را حرام، و حدود خدا را اقامه و دین خدا را پاسداری نموده و مردم را با حکمت و اندرزهای نیکو و دلیلهای رسا به راه پروردگار فرا می‎خواند؛ امام چونان خورشید تابنده ای است که با نور خویش عالم را درخشان می‎کند...

امام، امین خدا در میان خلق، حجت خدا در بین بندگان، و خلیفه خدا در شهرها و کشورهاست و مردم را به دین خدا دعوت و از حریم خدا حراست و حفاظت می‎نماید. امام از گناهان پاک، از عیوب مبرا، در آگاهی و علم ویژه، در بردباری و حلم مشهور، رشته اتصال دین، عزت مسلمین، خشم گیرنده بر منافقین و نابود کننده کافرین است.

امام یگانه روزگار خویش است که هیچ کس همپایه و هیچ دانشمندی معادل او نیست، جانشینی برای وی یافت نگشته و مشابهی برای وی نیست، تمام فضایل و نیکی ها برای اوست بدون اینکه آنها را طلب نموده و یا کسب کرده باشد، بلکه از جانب خداوند کریم بخشنده بدین ویژگیها اختصاص یافته است، پس کدامین شخص

ناوبری کتاب