امروز بعد از گذشت بیش از شش سال از پیروزی انقلاب و تثبیت نظام جمهوری اسلامی و گذر از حوادث تلخ و فتنه ها و توطئه های گوناگون از خارج و داخل، به اصالت و محتوای عمیق قانون اساسی که ثمره خون شهداء عظیم الشان انقلاب است پی میبریم. البته این بدین معنی نیست که در قانون اساسی ما که خبرگان آن هیچ تجربه ای از قانون نویسی برای یک انقلاب نوین نداشتند هیچ نقص و ضعفی وجود ندارد؛ وجود نواقص لازمه طبیعی ساخته های انسانهای غیر معصوم است، و امیدواریم که شرائطی پیش آید که نواقص آن به عنوان متمم برطرف گردد.
ولی در شرائط فعلی نباید به بهانه های واهی و سست ارزشهای اسلامی و قانونی قانون اساسی که بر اساس کتاب خدا و سنت و عقل تنظیم شده سست گردد. داشتن یک قانون اساسی اصیل و عمیق و مدون و تقدیس از آن در شعارها کافی نیست و دردی را دوا نمی کند؛ آنچه مهم است توجه عملی در تمام شئون اداره کشور و قوای سه گانه آن به ارزشها و محتوای آن میباشد.
اگر نسل معاصر انقلاب نتواند در عصر خود سند اصلی انقلابش را بر شئون مختلف کشور حاکم گرداند چه انتظاری از نسلهای آینده (که باید انقلاب و ابعاد و شعارهای آن را از لابلای صفحات تاریخ بیابند) میتوان داشت. اصلا به طور کلی آنچه رابط بین همه قوا و ارگانهای مختلف کشور است و حقوق همه اقشار و ثبات کشور را تضمین میکند قانون است و بس. اگر بنا باشد هر فردی و یا ارگانی بخواهد اراده و فکر خود را در محیط کارش حاکم گرداند جز هرج و مرج و اختلال نظام چیزی عائد کشور نخواهد شد، وقتی که خداوند متعال به خاتم پیمبران با همه مقام و عظمتش دستور میدهد: "و ان احکم بینهم بما انزل الله و لاتتبع اهوائهم و احذرهم ان یفتنوک عن بعض ما انزل الله الیک " (مائده،49) یعنی: "بر اساس قانون خدا بین مردم حکم کن و از خواسته های آنان پیروی نکن و مواظب باش ترا از قانون خدا منحرف نکنند" پس قهرا من و شما در هر مقام و پستی باشیم حق نداریم خود سرانه و یا بر اساس روابط و توصیه های بیجا تصمیم بگیریم و اقدام نمائیم.
اینجانب ضمن تقدیر از زحمات و تلاشهای پیگیر چهره های ارزنده و متفکری که در تنظیم و تصویب قانون اساسی نقش داشتند و بخصوص برادران عزیزی که به فیض شهادت نائل شدند، از همه مسئولین کشور در قسمتهای مختلف تقاضا میکنم به