آیت‌الله منتظری

ولادت امیرالمومنین (ع) را به شما برادران و خواهران شیعه و به همه شیعیان و به همه مسلمانهایی که علاقه مند به اسلام و دین هستند تبریک می‎گویم؛ و اینکه اسم شیعه را پیغمبر اکرم (ص) بر شما اطلاق کرده، این را هم به شما تبریک می‎گویم.

اما می‎دانید که به اسم تنها نمی شود قناعت کرد؛ خوب ما شیعه علی بن ابیطالب (ع) هستیم، "شیعه " یعنی پیرو؛ اگر من بگویم شیعه علی (ع) هستم، علی (ع) اهل دفاع از اسلام بود، اهل دفاع از حق بود، تمام عمرش را صرف اسلام کرد؛ در زمان پیغمبر(ص) در همه جنگها، مبارزه های علی (ع)، فداکاری های علی (ع) برای حق و حقیقت و دین؛ و بعد هم در زمان حکومتش چقدر علی (ع) برای دین خدا زحمت کشید؛ علی (ع) دلسوز فقرا بود، علی (ع) اهل سخاوت بود، علی (ع) وقتی که مثلا زنی را دید که بچه های یتیم دارد به قدری ناراحت شد که خودش در زمان خلافت و حکومتش رفت در خانه آن زن و یتیم نوازی کرد؛ به فقرا و ضعفا و درماندگان رسیدگی می‎کرد؛ امیرالمومنین (ع) در نامه 45 نهج البلاغه که به " عثمان بن حنیف " می‎نویسد، می‎فرماید: "الاو ان لکل ماموم اماما یقتدی به و یستضئ بنور علمه " هر ماموم یک امامی دارد که به او اقتدا می‎کند. بعد در ادامه می‎فرماید "... الاوانکم لا تقدرون علی ذلک " شما قدرت ندارید که مثل علی عمل کنید؛ "و لکن اعینونی بورع و اجتهاد و عفه و سداد" و لکن کمک کنید علی را، اهل ورع باشید، اهل محکم کاری باشید، سراغ حرام نروید، سراغ شبهه ناک نروید.

حالا من آن نامه را نمی خواهم بخوانم؛ آن نامه بسیار خوبی است و به عثمان بن حنیف نوشته اند، که ( عثمان بن حنیف) استاندار علی (ع) بوده است در بصره؛ یک جوانی یک مجلس عروسی یا مهمانی داشته، سران و اعیان شهر را دعوت کرده، عثمان بن حنیف را هم دعوت کرده و در آن غذاهای رنگارنگ و سفره چرب و نرمی بوده است، به امیرالمومنین (ع) خبر می‎رسد. حالا ببینید آن وقت نه تلگراف بوده، نه تلفن و نه فاکس و نه تلکس، مع ذلک حضرت می‎فرماید: "به من خبر رسیده..." حتی یک مجلس مهمانی استاندار خبرش به علی (ع) می‎رسد و گزارش می‎شود؛ و چون مجلسی بوده است که اعیان و اشراف شرکت کرده اند و خلاصه ریخت و پاش در آن