آیت‌الله منتظری

پیوست شماره 245:

نامه آقای سعید منتظری به آیت الله خامنه ای، مورخه ‏1373/10/24

حضور محترم مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای حفظه الله

با عرض سلام و درود خالصانه و تبریک صمیمانه ایام مبارک شعبان المعظم و با امید به سرفرازی جمهوری اسلامی و برقراری عدل و تحقق نظرات بنیانگذار جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی (ره) و خشنودی حضرت بقیه الله الاعظم امام زمان (عج) و بنا به وظیفه شرعی و برادری اسلامی، پس از سالها فراق لحظاتی مصدع اوقات شریفتان می‎گردم.

چند سال است که فضای مسموم ایجاد شده باب گفتگو را با شما و سایر دوستان و یاران دیروز بسته است، در حالی که "گفتگو" کلید دریافت حقایق و حتی به طور کلی رمز تفاهم ملی ومذهبی هر اجتماعی است.

پس از حملات زشت و نابخردانه روزهای جمعه و شنبه 2 و ‏73/10/3 به حسینیه شهدا، گرچه مانند هر آزاده ای آزرده خاطر شدم اما آن را به فال نیک گرفته و با خود اندیشیدم که گوشه هائی از این آزارهای چند ساله را در نامه ای به عنوان درد دل برای شما بنویسم (و اگر فرصتی دست داد تفصیل آن را در مجالی دیگر برایتان بگویم) اما چند بار فرازهائی از آن را نوشته و پاره کردم. می‎نوشتم اما انبوهی از سئوالات بر من هجوم می‎آورد و مایوس می‎شدم و فکر می‎کردم آیا کسانی که احیانا از این نامه مطلع می‎شوند آن را حمل بر سوء نیت نخواهند کرد؟ آیا دستخوش تحلیل هائی که در مخیله من هم خطور نکرده قرار نخواهد گرفت ؟ و آیا و آیا...؛ اما سرانجام در این جدال حس اعتماد پیروز شد و تصمیم گرفتم با تداعی آن روزهای خدایی و به یادماندنی انقلاب و جنگ و آن گذشته پر از وفاق و صمیمیت و یکدلی قلم به دست بگیرم و با شما در آن فضای ملکوتی گفتگو کنم، و چون در هفته جانباز بسر می‎بردیم و عبارات زیبای شما را در مورد جانبازان دیدم خود انگیزه ای مضاعف شد که نه فقط به عنوان سعید منتظری بلکه به عنوان جانباز کوچکی از انقلاب نیز -علاوه بر اینکه هیچ منتی