چنانچه مولا امیرالمومنین (ع) فرمودند: "و ما اخذ الله علی العلماء ان لا یقاروا علی کظه ظالم و لاسغب مظلوم " ( نهج البلاغه خطبه 3) یعنی آنچه را خداوند بر عهده علما گذاشته که در برابر پرخوری ظالم و گرسنگی مظلوم بی تفاوت نباشند.
برای خود مظلوم نیز سکوت روا نیست چنانچه در قرآن کریم فرموده: "لاتظلمون و لاتظلمون " و نیز فرموده است: "لایحب الله الجهر بالسوء من القول الامن ظلم " که برای شخص مظلوم داد و فریاد رواست. دفاع از حقوق، حق طبیعی همه انسانهاست، و در حدیث شریف فرمود: "من قتل دون ماله فهو شهید" یعنی هر کس در راه حفظ مال خود کشته شود شهید محسوب است، و در حدیث دیگر از امام صادق (ع) نقل شده که فرمودند: "ان الله فوض الی المومن اموره کلها و لم یفوض الیه ان یکون ذلیلا. اما تسمع الله تعالی یقول: ولله العزه و لرسوله و للمومنین. فالمومن یکون عزیزا و لایکون ذلیلا" یعنی خداوند همه امور شخص مومن را به خودش واگذار کرده ولی ذلت او را به او واگذار نکرده، آیا نمی شنوی خدای را که فرموده: عزت برای خدا و رسول خدا و مومنین است. پس مومن عزیز است و نباید ذلیل باشد، یعنی نباید زیر بار ذلت برود.
نکته چهارم: گاهی گفته میشود دادگاه ویژه روحانیت به دستور مرحوم امام (ره) تشکیل شد و ما باید از معظم له پیروی کنیم.
اولا: چنین دادگاهی با چنین عملکردی را که سراغ داریم علاقه مندان ایشان نباید به ایشان نسبت دهند و اگر کسی مرکز و محل چنین اشتباهاتی را به معظم له نسبت دهد در حقیقت خود آن اشتباهات را به ایشان نسبت داده است و نباید کانونی که مستلزم اشتباهات و خلافکاریهای زیاد است ادامه پیدا کند. چنانچه در مواردی ضرورت دادگاه فوق العاده ای تشخیص داده شود بهتر است به قوه قضائیه دستور داده شود که یک شعبه دادگاه فوق العاده تشکیل دهد و به موارد استثنائی خاص مورد نظر رسیدگی نماید که طبعا چنین دادگاهی زیر نظر قوه قضائیه عمل میکند و مقررات آن را نیز رعایت میکند، و حرمت قانون اساسی نیز حفظ میشود؛ نه اینکه دادگاه مستقلی به نام دادگاه ویژه روحانیت با هزینه سنگین و مقررات مخصوص به خود در مقابل قوه قضائیه تشکیل شود و در اعمال خود پاسخگوی قوه قضائیه نباشد، کما اینکه خود رئیس قوه قضائیه در موارد مکرری از عملکرد دادگاه ویژه تبری جسته اند.
ضمنا اینکه مرحوم امام (ره) یا هر مقام دیگری غیر از معصومین علیهم السلام را مطلق
.jpg)
