آیت‌الله منتظری

امر به معروف است. امر به معروف هم فقط امر به معروف جزئی نیست؛ امر به معروف و نهی از منکر به طوری که هر منکری در جامعه یا در حوزه، هرجا هست این منکر مورد توجه باشد و به اندازه قدرت انسان از اسلام،از دین، از حق، از مظلوم دفاع کند. نه اینکه انسان همه جا خفقان بگیرد و هیچ نگوید؛ بگوید من ذکرم را می‎گویم و دعایم را می‎خوانم. این واقعا جای تاسف است که چیزهای مهم مثلا اساس اسلام در خطر باشد یا مثلا حقوقی پایمال شود و به یک عده ظلم و تعدی شود. انسان باید از حق، از دین، از علم دفاع کند.

یکی از چیزهایی که واقعا در این زمان ما مظلوم واقع شد -از همه چیز مظلومتر- و مورد هجمه قرار گرفت اصل مرجعیت شیعه است. مرجعیت شیعه یک پایگاه مهم شیعه بود؛ قدرتی بود که انگلستان و همه دشمنان رویش حساب می‎کردند. ما مرجعیت شیعه را روی اغراض سیاسی مبتذل کردیم. بچه گانه کردیم و چهارتا بچه هم در این مسائل همیشه اظهار نظر می‎کنند. علما و همه افراد باید از حق دفاع کنند، از مرجعیت شیعه دفاع کنند، از علم و دانش دفاع کنند، نه اینکه همه چیز را پایمال کنیم و زیر پا بگذاریم. یکی از حرفهایی که ما از اول می‎گفتیم این بود که سیاست جزء دین است و واقعا هم سیاست جزء دین است. به فرمایش مرحوم امام خمینی قدس سره در احکام نماز جمعه در تحریر الوسیله: کسی که دین را از سیاست جدا بداند "لم یعرف الاسلام و لا السیاسه " درست هم همین است؛ دو ثلث احکام دین احکام سیاسی است. اما نه اینکه احکام دین را فدای سیاست خودمان بکنیم که خودمان یک سیاستی تنظیم کرده ایم عوضی بیاییم دین و علم و دانش و حوزه های علمیه را همه را فدای سیاستهای غلط خودمان بکنیم و همه ساکت بمانند؛ این خیلی گناه است. عمل ام داوود و این روزه ها و این اعمال مستحبه جبران این گناهان بزرگ را نمی کند که بزرگان در این گونه مسائل ساکت می‎مانند. خداوند ان شاء الله به همه ما توفیق بدهد که در هر شرایطی از اسلام و از علم و دانش و حق و حوزه ها دفاع کنیم.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته