آیت‌الله منتظری

آینده کشور و انقلاب فکر اساسی بکنید و مسامحه به هیچ نحو روا نیست، و آن هم در درجه اول به عهده حضرتعالی است که موسس انقلاب بوده اید، و ملاحظه مرا هم نکنید، من یک جو طالب مقام نیستم؛ و اگر فرض دوم صحیح است پس احتمال بدهید عرائضی را که در این نامه می‎نویسم کلا او بعضا صحیح باشد. والاحتمال خفیف المونه، و در امور مهمه احتمال هم منجز است.

2 - من از وقتی که با حضرتعالی آشنا شدم در هر شرائطی روحا تسلیم و پیرو حضرتعالی بوده ام، و به اندازه قدرتم در لحظات حساس، در آزادی و گرفتاری و تبعید حضرتعالی از شما حمایت می‎کردم، و اصلا برای خودم در برابر حضرتعالی خودیتی قائل نبودم و از شما و علم شما و فضائل شما و رساله و کتب شما ترویج می‎کردم، کوشش می‎کردم شهریه حضرتعالی مرتب شود، رساله حضرتعالی پخش شود، نام حضرتعالی در منبرها برده شود، هر کس از حضرتعالی توقع و انتظاری داشت و گله می‎کرد سعی می‎کردم او را راضی کنم هرچند با سخت گیری بر خود و عائله ام بود، و این امر را وظیفه خود می‎دانستم و طمعی هم نداشتم چنانچه الان هم ندارم، و در این راه دوستان زیادی را هم رنجاندم و یا از دست دادم، و تاسف هم نمی خورم؛ و پس از پیروزی انقلاب نیز به همین نحو عمل کردم، به خاطر حضرتعالی اوقات گرانبهائی را صرف می‎کردم، جوابگوی اعتراضات می‎شدم و مشکلات مردم و متوقعین از حضرتعالی را به اندازه قدرت حل و رفع می‎کردم، و همین الان هم با همه گرفتاریها هر روز چند ساعت وقت خود را صرف مساله گوئی و مساله نویسی مطابق فتاوای حضرتعالی می‎کنم، و هر روز بلا استثناء حدود چهل الی پنجاه نامه استفتائیه را که بعضی محتاج به مراجعه و مشتمل بر مسائل عدیده است می‎خوانم و مطابق فتوای حضرتعالی برای مردم می‎نویسم یا مهر می‎کنم. ساعاتی از وقت من هم صرف توجیه مردم در برابر اشکالاتی است که نسبت به حضرتعالی یا بیت حضرتعالی یا مسئولین و ارگانها دارند می‎کنم، از افراد خوب طرد شده دلجوئی می‎کنم، به مسئولین اداری و قضائی برای جذب نیروهای خوب کمک می‎کنم.

مرتبا مسئولین دولتی و ارگانها از رده های بالا و پائین مرتبا مراجعه می‎کنند و رهنمود می‎خواهند و نظریات مرا راهگشای مشکلات خودشان یا موجب دلگرمی می‎دانند و همگی می‎گویند چون دستمان به حضرت امام نمی رسد و نمی شود این