ج: دیدارهای من با آقایان صرفا به این عنوان بود که آقایان بالاخره پیرمرد هستند و زعامت حوزه را در دست دارند، به خاطر جنبه های اخلاقی انسانی به دیدن آنها میرفتم و هیچ گاه مسائل سیاسی را مطرح نمی کردم از باب اینکه مایوس بودم که نتیجه ای داشته باشد. آیت الله اراکی که شاید اصلا در این مسائل نبودند، پیرمردی بود از علما، آدم متدین و مقدسی بودند، روی این اصل من از روی احترام به دیدن ایشان میرفتم؛ آیت الله گلپایگانی هم این اواخر همین طور بودند، در حضور ایشان معمولا افراد مختلف بودند و ممکن بود یک وقت حرفی زده شود و بد برداشت شود و طور دیگری انعکاس داده شود، به همین جهت دیدار من یک دیدار عادی بود، عمدتا احوالپرسی میکردم گاهی هم یک مساله فقهی مطرح میشد.
پس از ارتحال حضرات آقایان مراجع عظام هم بر حسب وظیفه از طرف اینجانب پیامهای تسلیتی تنظیم و منتشر گردید.
انتقام از نیروهای انقلاب به اتهام دفاع از اینجانب
س: بعد از کنار رفتن حضرتعالی تاکنون افرادی را در ارتباط با شما بازداشت و زندانی، و برخی از روزنامه ها و مجلات را هم به عنوان اینکه چیزی از شما نقل کرده اند تعطیل کرده اند؛ آیا این افراد چنانکه بعضی از مسئولین قضایی گفته اند که ما زندانی سیاسی در ایران نداریم زندانی سیاسی محسوب نمی شوند؟ آیا بردن نام شما در جمهوری اسلامی جرم کیفری و جنایی است و نه سیاسی ؟
ج: بعد از این جریانات افراد بسیاری را که در انقلاب هم نقش داشتند به همین بهانه بازداشت و زندانی کردند و به حبسهای یک سال، دو سال، سه سال و حتی نه سال محکوم کردند و افراد زیادی را از کار برکنار کردند. من نمی دانم زندانی سیاسی در فرهنگ آقایان چه مفهومی دارد! اینکه آقای یزدی ( رئیس قوه قضائیه) و بعضی افراد دیگر میگویند ما زندانی سیاسی یک نفر هم نداریم باید از آنها پرسید زندانی سیاسی یعنی چه ؟! اگر کسی به یکی از کارهای آقایان اعتراض داشت این