آیت‌الله منتظری

سئوال کرده بود و امام در جواب مرقوم فرموده بودند:

"از این پس مدرسه دارالشفاء قم در صورت توافق شورای مدیریت حوزه علمیه قم زیر نظر شورای عالی انقلاب فرهنگی اداره گردد، و در صورت توافق حق لغو با شورای مدیریت قم می‎باشد. ان شاء الله موفق باشید والسلام علیکم. روح الله الموسوی الخمینی ‏68/2/19 ".

بعد از این جریان آقای فاضل لنکرانی به نام شورای عالی مدیریت حوزه یک نامه به آقای وافی می‎نویسد که بر حسب واگذاری امام ایشان متصدی قسمت تربیت مدرس شود (پیوست شماره 85)، و یک نامه هم به آقای ملکا می‎نویسد که بر حسب واگذاری امام ایشان با آقای صباحی ساختمان و تاسیسات و لوازم دارالشفاء را تحویل بگیرند (پیوست شماره 86)، در صورتی که اولا: چنانکه قبلا گفته شد اسناد مدرسه دارالشفاء به نام من است و من شرعا از محجورین که نیستم ! و موسس تربیت مدرس نیز من بوده ام و پول بسیاری از لوازم را اعم از کتاب و ماشین و... من داده ام؛ و ثانیا از سئوال آقای دکتر احمدی و جواب امام معلوم می‎شود ایشان نظر به ساختمان دارالشفاء نداشته اند بلکه نظرشان به تشکیلات تربیت مدرس بوده و آن را هم به شورای عالی انقلاب فرهنگی محول کرده اند نه به شورای مدیریت حوزه، از اینجا معلوم می‎شود آقای فاضل نامه مرحوم امام را ندیده و تحت تاثیر جو ایجاد شده و شایعات، دو حکم مذکور را صادر کرده است. البته یک بار آقای دکتر احمدی در مقام عذرخواهی می‎گفت این سنگ را به دست من در چاه انداختند، بعد خلاصه با زبان بی زبانی گفت: می‎گویند تا فلانی اسمش هست این تشکیلات رسمی نمی شود! من هم برای مدرسه یک هیات امنا درست کردم و تولیت آن را به جناب حجه الاسلام آقای حاج شیخ صادق کاملان واگذار کردم (پیوستهای شماره 87 و 88) که فعلا هم به همین شکل نیم بند باقی مانده است، ولی عملا من هیچ کاره هستم و بدون نظر من و متولی آن هر نحو تصرفی انجام می‎شود؛ و آن روزی که آقای خامنه ای آمده بود قم و در دارالشفاء وارد شده بود پس از مراجعت ایشان آقای کاملان از قول آقای ملکا نقل کرد که از دفتر ایشان آقای محمدی گلپایگانی تلفن کرده است به آقای ملکا سرپرست