آیت‌الله منتظری

س: لطفا بفرمایید این شخص چه کسی بود؟

ج: یک آقایی بود، یک شیخی بود.

س: می‎خواهیم برای تاریخ معلوم بشود؟.

ج: چه لزومی دارد نام او معلوم بشود، یک شیخ مقدسی بود و اتفاقا مرحوم امام هم از او خوشش می‎آمد و می‎فرمود من از این آقا خوشم می‎آید، چون از روی عقیده اش حرف می‎زند، فرد حقه بازی نیست.

انس و الفت خصوصی اینجانب و شهید مطهری با آیت الله خمینی

س: در طول سالها روابط فکری و ارتباط علمی حضرتعالی با امام خمینی (ره)، آیا در زمینه های مسائل سیاسی -اجتماعی هم تبادل نظر داشته اید؟ اگر در این زمینه هم مطلبی به خاطر دارید بفرمایید.

ج: بله من و آقای مطهری تا اندازه ای مغزمان سیاسی بود، گاهی می‎نشستیم در مسائل سیاسی با هم بحث می‎کردیم، آن وقت با آقای خمینی هم خیلی خودمانی شده بودیم؛ ویژگی آقای خمینی این بود که در جلسات خیلی رسمی برخورد می‎کرد و اشخاص نوعا جرات نمی کردند با ایشان حرف بزنند، و اگر هم کسی چیزی می‎پرسید ایشان در یک کلمه جواب می‎داد و ساکت می‎شد، اما من و آقای مطهری با ایشان خصوصی شده بودیم. گاهی می‎رفتیم دوساعت با ایشان کلنجار می‎رفتیم، گاهی روزهای عید که ایشان برای دید و بازدید می‎نشست ما می‎رفتیم چیزی می‎گفتیم یک شوخی می‎کردیم یک فرع فقهی مطرح می‎کردیم و آن ابهت جلسه را می‎شکستیم. من یادم هست یک وقت با آقای مطهری راجع به مساله چگونگی رهبری در زمان غیبت امام زمان (عج) مباحثه می‎کردیم، بحث بدینجا رسید که اهل سنت می‎گویند امامت در اسلام با انتخاب مردم است و ما شیعیان می‎گوییم ائمه دوازده گانه (علیهم السلام) از سوی خداوند متعال و توسط پیامبر اکرم (ص) مشخص و معین شده اند ولی در زمان غیبت امام زمان (عج) چگونه باید باشد؟ بالاخره ما به این نتیجه