آیت‌الله منتظری

هم نداریم، نجف هم ندارد؛ چرا باید این جور باشد که ما زبانهای خارجی را که ابزار تحقیق و تبلیغ است بلد نباشیم و مسئولین ما نتوانند افرادی را زیر نظر بگیرند و ضمانت کنند که این افراد مورد تایید هستند! این مربوط به یک تشکیلات است، الازهر تشکیلات دارد ولی ما فاقد آن هستیم.

س: وظیفه اصلی دارالتقریب در آن زمان چه بود و چه فعالیتهایی انجام می‎داد؟

ج: سعی می‎کرد کدورتهایی را که بین شیعه و اهل سنت و بین علمای فریقین بود حتی المقدور بر طرف کند و آنان را در برابر دشمنان اسلام هماهنگ نماید و تبلیغ می‎شد که باید پنج مذهب مانند پنج انگشت تبدیل به مشت واحد شود در برابر دشمنان اسلام و " مجله رساله الاسلام " را نیز چاپ می‎کرد و به کشورهای اسلامی می‎فرستاد، و فتوای معروف شیخ شلتوت که مذهب شیعه را مذهب رسمی اعلام نمود محصول همین دارالتقریب بود.

س: بعضی می‎گویند مرحوم آشیخ محمدتقی در آن زمانها با دربار رابطه ای داشته و بعد از انقلاب هم ایشان به همین جهت مورد توجه واقع نشد، اگر توضیحی به نظرتان می‎رسد بفرمایید.

ج: ایشان رفته بود مصر در الازهر درس بخواند بعد به خاطر برخورد با افکار گوناگون و روحیه انقلابی که داشته دارالتقریب را راه انداخته بود، و بعد که دارالتقریب سرو صدایی به هم زد لابد برای ادامه کار کمکهایی می‎خواسته، و در آن زمان اسم حکومت ایران در مصر کارساز بوده و از این طریق می‎توانسته امکاناتی فراهم کند. در آن زمان اگر کسی می‎خواست در کشورهای خارج کار بکند ناچار بود از حکومت وقت استفاده کند. آقای حاج آقا موسی صدر هم در لبنان با دولت ایران مربوط بود، خود ایشان آمد خانه ما گفت من می‎خواهم بروم پیش شاه، با شاه ملاقات دارم؛ و بعد از رفتن آمد و گفت راجع به حنیف نژاد و مجاهدین که می‎خواستند اعدامشان کنند با شاه صحبت کردم، راجع به من هم صحبت کرده بود چون مرا می‎خواستند تبعید کنند، شاه محول کرده بود به علم و گفته بود با علم صحبت بکنید؛