آیت‌الله منتظری

"استماع" از باب افتعال و به معنای گوش دادن دقیق و عمیق است؛ "سماع" یا "اسماع" به گوش دادن ظاهری و سطحی می‎گویند. بنابراین "استماع" مناسب است نه "اسماع"، به خلاف آنچه در بعضی نسخه ها آمده؛ زیرا آنچه موجب نجات انسان از هلاکت و شقاوت است همان فهم دقیق قرآن است که موجب عمل کردن به آن خواهد شد.آیه شریفه 204 سوره اعراف (7): (و اذا قری القرآن فاستمعوا له و أنصتوا): "هرگاه قرآن خوانده شد به آن گوش فرا دهید و ساکت باشید، شاید که سزاوار رحمت شوید." نیز به همین معنا اشاره دارد. و لذا کلمه "استماع" به کار برده شده نه "سماع"؛ یعنی: هنگام تلاوت قرآن باید با دقت به آن گوش داده شود.

یعنی: به واسطه قرآن کریم حجت های نورانی خدا در همه امور به دست می‎آید، حتی حجیت عترت و سنت هم از قرآن استفاده می‎شود؛ مثلا آنجا که می‎فرماید: (ما آتاکم الرسول فخذوه و ما نهاکم عنه فانتهوا) سوره حشر (59)، آیه 7. یعنی: "آنچه را که رسول خدا به شما داد بگیرید و آنچه را منع کرد پرهیز کنید." دلالت این آیه از قرآن کریم برای اثبات حجیت و اعتبار سنت، به تنهایی کفایت می‎کند.