انسان وارد شده و در همه کارها برای ما حجت باشد؛ البته باید روایات هم در کنار آن باشد تا فهم و درک ما از قرآن بهتر و عمیق تر گردد.
یعنی: اگر کسی واقعا پیرو قرآن باشد و به دستورات انسان ساز آن عمل کند، به آن درجه از کمال و بزرگی میرسد که دیگران حسرت او را خورده و به او غبطه میورزند.
"مغتبطة به": به واسطه قرآن مورد حسرت و غبطه قرار میگیرند "أشیاعه": پیروانش. "أشیاع" جمع "شیعة" است، یعنی: پیرو؛ و این که به ما "شیعه" میگویند به خاطر این است که ما پیرو اهل بیت پیامبر هستیم و اعتقاد داریم آنان جانشینان به حق پیامبر(ص) بوده و پیروی از آنان واجب و لازم میباشد.
به هر حال حضرت میخواهند بفرمایند که پیروان قرآن مورد حسرت دیگران قرار میگیرند.
"رضوان" از ماده و ریشه "رضا" است، یعنی: رضایت و خشنودی. بدیهی است پیروی کردن از قرآن موجب خشنودی و رضایت خداوند میشود.شاید هم اشاره باشد به "بهشت رضوان" که اصحاب معرفت میگویند، و آن بهشتی معنوی و بالاتر از بهشت مادی و لذائذ ظاهری است.