صفحه ۹۸

انسان وارد شده و در همه کارها برای ما حجت باشد؛ البته باید روایات هم در کنار آن باشد تا فهم و درک ما از قرآن بهتر و عمیق تر گردد.

(7) (مغتبطة به أشیاعه )
(پیروان قرآن به واسطه آن مورد حسرت هستند.)

یعنی: اگر کسی واقعا پیرو قرآن باشد و به دستورات انسان ساز آن عمل کند، به آن درجه از کمال و بزرگی می‎رسد که دیگران حسرت او را خورده و به او غبطه می‎ورزند.

"مغتبطة به": به واسطه قرآن مورد حسرت و غبطه قرار می‎گیرند "أشیاعه": پیروانش. "أشیاع" جمع "شیعة" است، یعنی: پیرو؛ و این که به ما "شیعه" می‎گویند به خاطر این است که ما پیرو اهل بیت پیامبر هستیم و اعتقاد داریم آنان جانشینان به حق پیامبر(ص) بوده و پیروی از آنان واجب و لازم می‎باشد.

به هر حال حضرت می‎خواهند بفرمایند که پیروان قرآن مورد حسرت دیگران قرار می‎گیرند.

(8) (قائد الی الرضوان اتباعه )
(پیروی از قرآن راهبر انسان به رضوان [یا بهشت ] خداست.)

"رضوان" از ماده و ریشه "رضا" است، یعنی: رضایت و خشنودی. بدیهی است پیروی کردن از قرآن موجب خشنودی و رضایت خداوند می‎شود.شاید هم اشاره باشد به "بهشت رضوان" که اصحاب معرفت می‎گویند، و آن بهشتی معنوی و بالاتر از بهشت مادی و لذائذ ظاهری است.

ناوبری کتاب