اگر چه در آن زمان هیچ موجودی نبوده است ولی خداوند که از آینده اطلاع و آگاهی دارد و به نظام وجود علم دارد میداند که در آینده چه اتفاقاتی رخ میدهد و در نهایت، این نظام وجود به یک گل سر سبدی همچون حضرت محمد(ص) منتهی میشود.
یک کشاورز وقتی باغی را احداث میکند، از اول نظرش به میوه های شیرین آن باغ است که در نهایت به دست میآید و از آن به "علت غایی" تعبیر میشود. حال خدا که "علام الغیوب" است، پیغمبر(ص) را از همان ابتدا مورد توجه خود قرار داده است. و به
قول مولوی:
حضرت در اینجا میخواهند کمال پیامبر(ص) را برسانند؛ و در جواب این سؤال که ممکن است در اذهان ایجاد شود و کسی اشکال کند: چگونه خدا قبل از خلق موجودات یکی از آنها را انتخاب کرده ؟ میفرمایند: "علما من الله تعالی بمائل الامور": برای این که خداوند به آینده امور علم داشته است و از همان اول میدانسته که در نظام وجود چه اتفاقاتی رخ خواهد داد.