آیت‌الله منتظری

آن که شبانگاه بنده خود را سیر داد از مسجدالحرام تا مسجدالاقصی..." و نفرموده: "سبحان الذی أسری برسوله..." همین نکته باشد؛ یعنی: پیامبراکرم (ص) چون بنده خدا بوده و در عبودیت به بالاترین مقامها رسیده، خدا در آن شب او را به معراج برده است. پس عبودیت مقدمه رسالت پیامبر(ص) است و مقدم بر آن نیز می‎باشد.حدیث معروف: "العبودیة جوهرة کنهها الربوبیة": "عبودیت گوهری است که حقیقت آن، خدایی شدن انسان است" نیز به همین واقعیت اشاره دارد؛ یعنی: زمینه اصلی رسالت و عروج انسان و نیل به سایر مراحل تکامل معنوی، همانا عبودیت می‎باشد. ناگفته نماند که این حدیث سند ندارد و تنها مأخذ آن کتاب "مصباح الشریعة" است که در ابتدای باب صدم آن صفحه 536 آمده است و مرحوم مجلسی هم در کتاب "بحارالانوار"، باب صدم آن را نقل نکرده است.

مقامات پیش از رسالت

"اختار" از باب "افتعال" است که معنای صیغه مفرد ماضی آن می‎شود "اختیار کرد"، "انتجب" هم به همان معناست؛ یعنی: خداوند پیامبر(ص) را قبل از این که به رسالت مبعوث کند اختیار کرده بود؛ به این معنا که پیامبر(ص) پیش از رسالت مورد توجه و مورد انتخاب خداوند بود، و چون در او لیاقت و استعداد کامل وجود داشت به مقام رسالت مبعوث شد؛ چون هر کسی نمی تواند "رسول الله" و فرستاده خدا بشود.