آیت‌الله منتظری

می‎کند، به خاطر این است که بندگانش را از آنچه که موجب عقوبت است دور کند و به این ترتیب آنها را به سوی بهشت خود سوق دهد. پس در حقیقت یکی از علل جعل ثواب و عقاب، بهره بردن بندگان است. یعنی فایده اطاعت و ترک معصیت نیز عاید آنان می‎شود نه خداوند؛ زیرا در اثر اطاعت به ثواب و کمال نایل شده، و در اثر ترک معصیت از نقمت و غضب و عذاب الهی در امان خواهند ماند.

"حیاشة" از ماده "حاش، یحوش" به معنای جمع کردن است. وقتی گوسفندان را یک جا جمع می‎کنند، می‎گویند: "حاشهم"، یعنی: آنها را جمع کرد. خداوند نیز می‎خواسته مردم را از این تفرق نجات داده و پس از جمع کردن آنها را به بهشت خویش روانه کند.از این جمله فهمیده می‎شود که بهشت با تفرق و تشتت کلمه یک ملت سازگار نیست؛ زیرا در تشتت و اختلاف، بسیاری از حقوق انسانها پایمال می‎شود.

"حیاشة لهم الی جنته" یعنی: "و جمعا لهم الی جنته": و جمع و ترغیبشان کند به سوی بهشت. خلاصه هدف خدا این بوده که انسانها کمال پیدا کنند و آنچه را که موجب غضب و عقوبت خدا می‎شود انجام ندهند.

البته کمال دارای درجات است، بهشتی که به اولیاء خدا وعده داده شده بسیار بالاتر و برتر از آن بهشتی است که امثال ما در انتظار آن هستیم؛ قرآن کریم در این ارتباط می‎فرماید: (و رضوان من الله