صفحه ۵۸

گسترش و تداوم نعمت ها در اثر شکرگزاری

(و ندبهم لا ستزادتها بالشکر لا تصالها)

(و خداوند برای افزایش و پیوستگی نعمت هایش مردم را به شکرگزاری فرا خوانده است.)

"ندب الیه" یعنی: دعوتش کرد. این که به مستحبات "مندوبات" نیز می‎گویند از باب دعوت کردن برای به جا آوردن است.

در مورد "لا تصالها" دو احتمال وجود دارد: یکی این که "لا تصالها" متعلق به "بالشکر" باشد که لام در آن لام صله یکی از معانی "لام" صله بودن است؛ یعنی: وصل و متعلق کردن مدخول خود به کلمه یا جمله سابق. می‎شود.

احتمال دیگر این که "لا تصالها" علت برای "ندبهم" باشد؛ یعنی: اگر کسی سؤال کند: چرا خدا مردم را برای طلب زیادی نعمت ها به شکر دعوت کرده است، جوابش این است که "لا تصالها"، برای این که نعمت ها متصل و پیوسته باشند.

ولی به نظر می‎رسد که اگر "لا تصالها" متعلق به "بالشکر" باشد بهتر است؛ یعنی: شما پیوستگی نعمت و قطع نشدن آن را شکر کن تا خدا به دنبالش نعمت بفرستد.

به هر حال این جمله حضرت زهرا(س) اشاره است به آیه شریفه: (لئن شکرتم لا زیدنکم ) سوره ابراهیم (14)، آیه 7. یعنی: "همانا اگر شکر کننده باشید نعمت های شما را زیاد خواهم کرد." و البته یکی از راههای شکر هر نعمتی به این است که آن را برای همان هدفی که خداوند خلق فرموده استفاده کنیم.

ناوبری کتاب