آیت‌الله منتظری

گریه می‎کردند؛ ناله حضرت زهرا(س) این گونه مجلس را منقلب کرده بود.

"فارتج المجلس، ثم أمهلت هنیهة ،در بعضی از نسخه ها از جمله در بحارالانوار "هنیئة" آمده که غلط است، و صحیح آن "هنیة" و یا "هنیهة" است، یعنی: زمان کوتاه. (لسان العرب 1 / 366). حتی اذا سکن نشیج القوم و هدأت فورتهم"

(و مجلس یکپارچه شور و شیون شد، سپس حضرت اندکی صبر کرد تا این که شور و فغان مردم فرو نشست و جوشش مردم آرام گشت.)

"افتتحت الکلام بحمد الله والثناء علیه والصلاة علی رسول الله (ص)"

(آنگاه حضرت کلام خود را با ستایش خداوند و ثنا بر او و درود بر رسول خدا(ص) آغاز کرد.)

"فعاد القوم فی بکائهم"

(در این هنگام دوباره مردم شروع به گریه کردند.)

در اینجا مردم وقتی اسم پیامبر(ص) را از زبان دخترش می‎شنوند دوباره شروع به گریه می‎کنند؛ و برای مرتبه دوم وقتی مردم ساکت می‎شوند، حضرت بار دیگر حمد و سپاس خداوند را به جا می‎آورند و فلسفه شکر و گسترش نعمت ها در اثر آن را یادآور می‎شوند؛ که ان شاءالله در جلسه آینده به آنها خواهیم پرداخت.