صفحه ۴۵

به هر حال حضرت در حالی که به طرف مسجد می‎رفتند بر پایین لباس خود پا می‎گذاشتند.

"ما تخرم مشیتها مشیة رسول الله (ص)"

( راه رفتن آن حضرت از راه رفتن رسول خدا(ص) هیچ کم نداشت.)

"خرم" یعنی: نقص و ترک ؛ و "مشیة" یعنی: نوع و هیأت راه رفتن؛ وزن "فعلة" برای هیأت یک کاری می‎آید و وزن "فعلة" برای تعداد آن، مثلا "جلسة" یعنی: نوع و هیأت نشستن، ولی "جلسة" یک بار نشستن را می‎رساند؛ در اینجا "مشیة" بر وزن "فعلة" آمده است و شکل و هیأت راه رفتن را معنا می‎دهد.

در واقع این عبارت می‎خواهد بگوید: در عین حال حضرت با همان وقار و متانت و شیوه ای که پیامبر(ص) در هنگام راه رفتن داشته اند حرکت می‎کردند، و شیوه راه رفتن ایشان کمتر از راه رفتن پیامبر(ص) نبود.بنابراین در معنای جمله: "تطاء ذیولها" همان احتمال دوم صحیح است؛ زیرا مشی پیامبر(ص) معتدل بوده نه با عجله و شتاب.

آماده شدن برای ایراد خطبه

"حتی دخلت علی أبی بکر و هو فی حشد من المهاجرین والانصار و غیرهم"

(تا این که حضرت وارد بر ابوبکر شدند؛ در حالتی که ابوبکر در جمع زیادی از مهاجرین و انصار و دیگر مسلمانان قرار گرفته بود.)

"حشد" به معنای جمعیت زیاد است؛ یعنی: مهاجرین و انصار دور ابوبکر را گرفته بودند، چون او خلیفه بود و شخصیتی شده بود.

ناوبری کتاب