بنابراین حضرت با همراهی جمعی از زنان و همفکران خود به مسجد عزیمت کردند. شاید علت این بوده که شخصیت ظاهری حضرت محفوظ باشد.اگرچه شخصیت بزرگان و اولیای خدا هیچ گاه به مال و مقام و امثال آن نیست، اما در مواقعی ایجاب میکند که آن شخص بزرگ، جدای از شخصیت معنوی خود، ظاهر امر را نیز مراعات کند؛ و آن در مواردی است که مسأله یک شخص در میان نیست، بلکه دو جناح حق و باطل در مقابل هم قرار گرفته اند؛ و در این مواقع حفظ ظاهر - در حقیقت - به منظور تعظیم حق و عدالت است، نه جلب شخصیت و موقعیت ظاهری برای فردی خاص؛ که مقام اولیای خدا از آن مبرا و پاک میباشد.
"تطاء ذیولها"
(حضرت در حال راه رفتن بر پایین لباس خود پا میگذاشتند.)
یعنی: پیراهن یا چادرشان زیر پا قرار میگرفت.
در اینجا دو احتمال وجود دارد:
احتمال اول این که حضرت از آنجا که در اثر ناراحتی با شتاب و عجله حرکت میکرده، گاهی اوقات پیراهن و لباسشان به زیر پا میرفته است؛ چون زنها معمولا وقتی با عجله راه میروند، گاه چادر یا پیراهنشان به زیر پا میرود.
احتمال دوم این است که بگوییم: چون لباس حضرت بلند بوده، در حال راه رفتن پای خود را روی آن میگذاشتند.
و در کتاب "کشف الغمة" عبارت این چنین است: "تجر أدراعها تطاء فی ذیولها" یعنی: "لباس حضرت روی زمین کشیده میشد و بر پایین لباس خود پا میگذاشتند." که معلوم میشود لباس حضرت بلند بوده است. همچنین به قرینه جمله بعد که توضیح آن میآید همین احتمال دوم صحیح است.