نازل شد، از جبرئیل منظور از "ذا القربی" را جویا شدند، و آنگاه به امر خداوند فدک را در اختیار حضرت زهرا(س) گذاشتند، که البته این مطلب را شیعه و سنی در روایات خود آورده اند.
(و این در حالی است که حضرت زهرا(س) فدک را در زمان حیات پیامبر(ص) در اختیار داشت.)
حضرت دوباره در این عبارت این معنا را تأیید میکنند که منظور از میراث در اینجا معنای اصطلاحی آن نیست، بلکه معنای اعم آن مد نظر است؛ و چیزی که از ناحیه پدر بخشیده شده باشد، هرچند در زمان حیاتش باشد را هم شامل میشود؛ و اصلا فدک در واقع "نحلة" یا "نحیلة" بوده، یعنی: عطیه و هدیه ای بوده است که از جانب پیامبر(ص) به حضرت زهرا(س) اعطاء شده است. (ثم قبلت شهادة أعرابی بائل علی عقبیه علیها و أخذت منها فدکا و زعمت أنه فئ للمسلمین )
(سپس تو شهادت آن عرب بیابانی را که بر پاهای خود بول میکند، علیه حضرت زهرا(س) قبول کردی و فدک را از او گرفته و گمان کردی که آن "فئ" است و متعلق به مسلمانان میباشد!)
حضرت اشاره دارند به سخنان عمر که گفت: اوس بن حدثان و عایشه و حفصه شهادت میدهند که پیامبر(ص) فرموده: ما طایفه پیامبران ارث باقی نمی گذاریم و آنچه از ما باقی میماند صدقه است. اهل سنت هم راجع به فدک روی این حدیث خیلی مانور میدهند؛