صفحه ۴۱۶

نازل شد، از جبرئیل منظور از "ذا القربی" را جویا شدند، و آنگاه به امر خداوند فدک را در اختیار حضرت زهرا(س) گذاشتند، که البته این مطلب را شیعه و سنی در روایات خود آورده اند.

(و قد قبضته فی حیاته )

(و این در حالی است که حضرت زهرا(س) فدک را در زمان حیات پیامبر(ص) در اختیار داشت.)

حضرت دوباره در این عبارت این معنا را تأیید می‎کنند که منظور از میراث در اینجا معنای اصطلاحی آن نیست، بلکه معنای اعم آن مد نظر است؛ و چیزی که از ناحیه پدر بخشیده شده باشد، هرچند در زمان حیاتش باشد را هم شامل می‎شود؛ و اصلا فدک در واقع "نحلة" یا "نحیلة" بوده، یعنی: عطیه و هدیه ای بوده است که از جانب پیامبر(ص) به حضرت زهرا(س) اعطاء شده است. (ثم قبلت شهادة أعرابی بائل علی عقبیه علیها و أخذت منها فدکا و زعمت أنه فئ للمسلمین )

(سپس تو شهادت آن عرب بیابانی را که بر پاهای خود بول می‎کند، علیه حضرت زهرا(س) قبول کردی و فدک را از او گرفته و گمان کردی که آن "فئ" است و متعلق به مسلمانان می‎باشد!)

حضرت اشاره دارند به سخنان عمر که گفت: اوس بن حدثان و عایشه و حفصه شهادت می‎دهند که پیامبر(ص) فرموده: ما طایفه پیامبران ارث باقی نمی گذاریم و آنچه از ما باقی می‎ماند صدقه است. اهل سنت هم راجع به فدک روی این حدیث خیلی مانور می‎دهند؛

ناوبری کتاب