آیت‌الله منتظری

ظلم و کفران نعمت

حضرت در ادامه به آیه شریفه قرآن استشهاد کرده و می‎فرمایند: (و لو أن أهل القری امنوا و اتقوا لفتحنا علیهم برکات من السماء و الارض و لکن کذبوا فأخذناهم بما کانوا یکسبون ) سوره اعراف (7)، آیه 96.

(و اگر اهل آبادیها ایمان می‎آوردند و پرهیزکار می‎شدند، هر آینه ما برکاتی را از آسمان و زمین بر آنها می‎گشودیم؛ ولی آنان تکذیب کردند، پس ما نیز به آنچه انجام می‎دادند مؤاخذه شان کردیم.)

خداوند تبارک و تعالی در سوره ابراهیم، بعد از آن که نعمت های خود را ذکر می‎کند، می‎فرماید: (و آتاکم من کل ما سألتموه ) : "هر چه را که شما [به حسب استعداد ذاتی و درونیتان ] احتیاج دارید، خداوند به شما عطا کرده است." (و ان تعدوا نعمة الله لا تحصوها) : "و اگر نعمت های خدا را بخواهید حساب کنید، نمی توانید آنها را بشمارید." آن وقت ممکن است کسی بپرسد اگر خداوند تمام احتیاجات بشر را تأمین کرده است، پس چرا این همه کمبود و فقر در زندگانی بشر وجود دارد؟ خداوند در ادامه آیه در پاسخ به این سؤال می‎فرماید: (ان الانسان لظلوم کفار) سوره ابراهیم (14)، آیه 34. "انسان [دو خصلت بد دارد: یکی این که ] بسیار ظالم است و [دیگر آن که ] زیاد کفران نعمت می‎کند." کفران نعمت آن است که به طور شایسته از نعمت های خدا استفاده نکنند؛ مثلا: آب دارند اما آن را کنترل نمی کنند؛ یا این که زمین و