آیت‌الله منتظری

"تحلی" از ماده "حلو" به معنای شیرینی است؛ و از ماده "حلی" به معنای گرفتن زیورآلات و آراستن آمده است، و در اینجا همین معنا منظور است. "لم یکن یتحلی": بهره و پاداشی نمی گرفت "من الغنی": از ثروت جامعه "بطائل": به فراوانی.

(و او بهره ای برای خود از دنیا نمی برد مگر به اندازه سیراب شدن انسانی تشنه و لقمه نانی برای کفیل ایتام.)

"یحظی" از ماده "حظ" است، یعنی حضرت علی (ع) حظ و بهره ای از دنیا نمی برد و این گونه نبود که یک چیزهایی را برای خودش بردارد و از ثروت جامعه و بیت المال مسلمین در جهت منافع شخصی خود استفاده کند، مگر این که فقط یک لقمه نانی بخورد و چنانچه تشنه اش شد جرعه آبی بنوشد؛ اما این که ذخیره و ریخت و پاش کند، هرگز!

"غیر ری الناهل": مگر این که همچون آدمی تشنه مقداری آب می‎آشامید، "و شبعة الکافل": و مانند کسی که کفالت ایتام را می‎کند در صورتی که گرسنه می‎شد لقمه نانی هم خودش می‎خورد. "شبعة" یعنی: غذایی که یک بار انسان را سیر کند؛ و "کافل" یعنی: کسی که کفالت ایتام را می‎کند. چنین شخصی حق دارد که یک لقمه نان هم خودش بخورد، اما دیگر حق ندارد مال یتیم را برای خودش ذخیره کند. حضرت هم در اینجا می‎خواهند بفرمایند: اگر امیرالمؤمنین (ع) حکومت را به دست می‎گرفت، همانند یکی از افراد جامعه آب و نان