آیت‌الله منتظری

به آبی می‎گویند که مفید و نافع باشد. چه بسا یک چیزی برای شما گواراست و خیلی هم از آن خوشتان می‎آید، ولی خوردن آن برای شما ضرر دارد؛ اما گاهی یک چیز برای شما مفید است، ولی این چیز مفید ممکن است گوارا نباشد. و "روی" به معنای سیراب کننده است.

حضرت می‎خواهند بفرمایند: اگر امیرالمؤمنین (ع) حاکم می‎شد، شما را به یک آبشخوری وارد می‎کرد که آب مفید و نافعی برای شما داشت، آب آن صاف بود و سیرابتان می‎کرد.

در اینجا حضرت زهرا(س) برنامه های حکومتی حضرت علی (ع) را به آب تمیز و پاک و مفید و نافع تشبیه کرده اند.

وقتی به کنار یک آبشخور یا رودخانه ای بروید، گاهی می‎بینید یک مقدار آب گندیده در آن ته نشین شده و کناره های آن آلوده به لجن و آشغال شده است، بعد تا می‎خواهید آب بردارید لجن ها مخلوط شده و آب را آلوده می‎کند.

اما حضرت می‎فرمایند: شما را به یک آبشخوری وارد می‎کرد که پر از آب است و گل و لجن هم ندارد. "تطفح ضفتاه": دو لب این آبشخور پر از آب است "و لایترنق جانباه": و دو طرف آن نیز لجن ندارد.

همان طوری که گفتم اینها همه تشبیه است؛ گویا هدایت جامعه را به هدایت یک دسته از شترهای تشنه ای تشبیه کرده اند که به یک آبشخوری برده می‎شوند تا آبی را که مطابق میلشان است بخورند.